“พี่หนุนต้องไม่ถูกใจสิ่งนี้”
ปทุมมาเอียงหน้าเข้าไปบอกกับขนุนหนัง เมื่อเห็นว่าสัตตบงกชลุกจากเก้าอี้ของตนเองแทบทันทีที่โต๊ะของเธียรมีที่นั่งว่างอยู่ หากเธอไม่นั่งมองตรงไปยังพวกเขาก็คงไม่เห็นอะไรแบบนี้ แล้วก็หัวเราะจนคอแห้งเมื่อเห็นสายตาค้อนกลับมาของขนุนหนัง แล้วคว้าเอาแก้วผิดที่มีเหล้าอยู่ค่อนแก้วแม้จะละลายไปบ้างแล้ว แต่ก็มีเหล้าผสมในนั้นอยู่ไม่ใช่น้อยเลยขึ้นมาดื่มดับกระหาย
ปทุมมาอมน้ำที่ผสมเหล้าไว้เต็มปาก อยากจะบ้วนก็ไม่กล้าจำต้องกลืนลงคอไป ขนุนหนังหันมาถามเมื่อเห็นคนทยอยกันเดินออกจากร้านไปบ้างแล้ว
“เรากลับกันดีกว่าบัว”
ขนุนหนังชวนแล้วยิ้มกับคนที่นั่งร่วมโต๊ะ ก่อนถามอย่างเกรงใจไปว่า “จานพวกนี้กินอีกไหมคะ”
คนร่วมโต๊ะกับพวกเธอบอกกลับมา “ไม่กินแล้วจ้ะ จะห่อกลับก็ห่อได้เลยนะคุณแม่บ้าน”
“ได้หรือคะ แต่ก็ขอบคุณมาก ๆ นะคะ”
“มีกล่องมีถุงมาไหม เดี๋ยวไปถามในครัวให้” คนร่วมโต๊ะกับพวกเธอบอกอย
