“คุณเธียรไม่อยากให้วุ่นวายน่ะจ้ะ อีกอย่างท่านเรียกใช้งานย่อมดีกว่ามองเมินเรานะบัว ไปเถอะ พี่การันตีเราแบบนั้นแล้ว ไม่อยากไปพูดอะไรซ้ำอีกน่ะ เห็นใจพี่หน่อยนะ”
ปทุมมาได้แต่พยักหน้าตอบ พอถึงเวลาเลิกงานขนุนหนังก็รีบเข้ามาเกาะแขนเธอทันทีแล้วเอ่ยชวนแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ไปกันเลยไหมบัว”
“ไปไหนหรือพี่”
“กินหมูกระทะกันไง ฉลองเงินเดือนออก”
“เย็นนี้บัวติดงานน่ะพี่หนุน”
ขนุนหนังถามพร้อมด้วยสายตาสงสัย “ติดงานที่ไหน ใครให้ไปทำความสะอาดที่บ้านอย่างนั้นหรือ”
เธอพยักหน้าตอบรับเนือย ๆ ไม่ได้พูดอะไรออกไป ขนุนหนังก็ถามต่ออีกอย่างใคร่รู้ “ใครหรือ”
ปทุมมามองหน้าขนุนหนังด้วยสีหน้าลำบากใจ คิดอยู่ตลอดตั้งแต่ถูกขอให้ไปช่วยงาน จะไม่เล่าก็คิดว่าแบบนั้นไม่ได้ จะเล่าก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี กลัวว่าขนุนหนังรู้แล้วจะเสียใจ ก่อนที่ขนุนหนังจะเป็นฝ่ายพูดออกมาเสียเอง
“บ้านคุณเธียรหรือ”
“ใช่พี่”
ขนุนหนังได้ยินก
