Broken Vows

"Ahhh, ahhh. Faster," she moaned. "You're really good at this, huh?" nahihirapan niyang ungol. Napatakip ako sa aking bibig, tama ba ang naririnig ko? Sa mismong bahay pa namin? Dahan-dahan akong bumaba, parang hindi ako makahinga. Palakas nang palakas ang mga ungol na naririnig ko. May mga damit na nagkalat sa sahig. Sinundan ko ang mga ito. Papunta ito sa opisina ng aking asawa. Mula sa na kaawang na pintuan, mas lalong lumalakas ang mga ungol na naririnig ko. Moaned after moaneds. Cursed. Dahan-dahan akong sumilip and there he is, my husband. Sitting in his chair. May babaeng naka-upo sa kanyang kandungan. Umiindayog sa sarap na kanilang pinagsasaluhan. They both moaning in ecstasy. Parang pinipiga ang puso ko. Ang sakit. Sa mismong bahay pa namin. Sa bahay na dapat pagmamahal ang pundasyon. "Mas magaling pa kaysa sa asawa mo?" Tanong ng babae. Napataas ang tingin ko sa aking asawa. Umaasang magigising siya sa kasamaang ginagawa. "Huwag mo siyang babanggitin dito, she's nothing but a slut," saad niya na puno ng galit. Tumayo siya kasama ang babae sa bisig. Tumalikod na ako, hindi ko kaya. Sunod kong nang na rinig ang mga nagkalat na mga gamit sa sahig. Sinabayan iyon ng mga hagikgikan nilang dalawa na kalaunan naging mga makasalanang halinghingan. "Hoy, gising!" nagulat akong na pa ubo-ubo. Nagulat. Sinabuyan niya ako ng malamig na tubig sa mukha ko! "Pwede mo naman akong gisingin nang tama, hindi ganito! Bastos ka ba?" sinamaan ko siya nang tingin. Inayos ang sarili ko. Mas lalong nag-init ang ulo ko nang makitang basa pati ang higaan at ang unan ko. "Bagay lang sa 'yo 'yan. Bilisan mo, gutom na kami ni Harold. You know buong gabi kaming, ahhh, ohh. Oops! As always he's so good at bed," she said while grinning. Pumikit pa siya, hinawakan ang kanyang leeg. Hinagod iyon pababa hanggang sa kanyang dibdib na para siyang bumubuo ng sariling eksena sa kanyang isip. Napayuko na lang ako, parang sasabog sa sakit at galit ang puso ko. Gusto ko siyang saktan, pero baka saktan niya lang din ako. Hindi ko kakayanin na madamay pati ang nasa sinapupunan ko. "Bilisan mo!" tumalikod na siya palabas ng kwarto ko. Bumuntong hiniga ako. Kailan ba matatapos ang lahat nang ito? Anong bang ginawa ko para maranasan ito? Nilutuan ko sila nang almusal. Nanghihina man ako sa nakikita . . . pinilit ko pa ring gawin ang mga gusto nila. Mula dito sa kusina naririnig ko ang mga halinghing nilang dalawa. Mga tunog ng kanilang mga labi. . . Mga halik na dati kami ang gumagawa. Mga gabing kami ang magkayakap na dalawa. Pinagsasaluhan ang init ng aming pagmamahalan. Ngayon, para na akong basura. Ako nga ang asawa, iba naman ang ka-talik niya. Sa harapan ko pa! Nang dahil lang sa maling akusa . . .na tapos lahat ng mga binitiwan niyang pangako. Lumabas ako ng bahay, naglakad-lakad sa buhanginan. Pinapanalangin na sana tangayin ng hangin ang lahat ng sakit. Kahit ibalik lang ang kahapon bago nangyari ang lahat nang ito. Ma-ibalik lang ang dating mahal ko. Naglakad ako sa dalampasigan, dinama ang lamig ng tubig. Maganda ang langit, malayong malayo sa aking nararamdaman. Pinunasan ko ang mga luha ko. Kahit anong pigil ko lumalabas pa din sila. Ilang araw na ba mula noon? Ilang balde na kaya ang na iluha ko. Kapag kaya inipon ko ang mga ito, magbabago kaya ang lahat? Kahit hindi na magbago . . . maibalik lang ang dating kami. We should be happy right now, dapat ako ang inaalagaan niya. Dapat ako ang kasama niyang nag-ce-celebrate nang pagdating ng aming angel. This place---, Our haven. Our dream family started here. Dito kami nagpalitan nang pangako sa isa't-isa, sa harap ng mga mahal namin sa buhay. Ito 'yung lugar na isa sa pinakamasayang lugar sa buong mundo. Kasi ito ang mundo ko. Mundo naming dalawa. . . siya at ako lang. Siya kasi ang buhay ko. Kahit anong sakit ta-tanggapin ko. A-asa ako na balang araw, sisikat muli ang araw na para sa aming dalawa. Na mararamdaman kong muli ang init nang kanyang pag-ibig sa akin. Tumingala ako sa langit, hinayaang tangayin nang hangin ang mga luhang walang sawang lumalandas sa magkabilang mga mata ko. Hinawakan ko ang tiyan kong magta-tatlong buwan na. "Anong ginagawa mo?" halos mapasubsob ako sa buhangin sa lakas nang pagkakahatak niya sa kamay ko. Natakot ako baka . . . Baka. Napalingon ako sa kinatatayuan ko. Hanggang tuhod ko na ang tubig! Gulat akong tumingala sa kanya. May pag-aalala sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding na wala iyon. Tinulak niya ako. Na pa-upo ako sa tubig. Agad kong pinutektahan ang anak ko. Baka . . .hindi, hindi pag-aalala ang una kong na kita sa kanya. Bakit naman siya mag-aalala, 'di ba? "Binge ka ba? Kanina ka pa tinatawag ni Cassy, we're hungry! At anong ginagawa mo dito? Magpapakamatay ka ba?" "Eh, bakit hindi siya kumain mag-isa? Nakaluto na ako! At anong paki-alam mo kung gawin ko man 'yon?" Tumayo ako, ito na naman ang mga bwisit na luhang ito! Parang gripo na naman. Ayaw ko magmukhang mahina. Kaya tumigil ka na sa kaka-agos mo. "Wala akong pakialam kung magpakamatay ka! Pero huwag sa pagmamay-ari ko." Lumapit ako sa kanya, binuhos lahat ng sakit sa titig na iginawat ko sa lalaking mahal ko. "Sa 'yo? Akin itong resort. Pangalan ko ang nakalagay sa titulo nito." "Huh? Ang kapal ng mukha mo, no? Sa 'yo? Dati-- binabawi ko na! Hindi mo deserved ang mga mararanyang bagay. Kasi, isa ka lang basura na nabubulok." Pinaghahampas ko siya sa kanyang dibdib. Humahagulgol ako, hindi 'ko na na pigil pa ibinuhos ko lahat nang lakas sa mga hampas na iyon. Hinawakan niya ang mga kamay ko . . . Mahigpit, parang dinudurog. "Kulang pa. Kulang pa lahat nang 'yan, Aaliyah." pabagsak niya akong binitawan. Isang matalim na tingin ang iginawad niya sa akin bago siya naglakad papasok ng villa. "Minahal mo ba talaga ako?" buong tapang kong tanong sa kanya. Umaasang sabihin niyang muli. "Yes, I love you. But, that is in the past tense. Hindi na ngayon. I never love someone who's dirty as shit." Nandidiri niyang saad. "Ikaw na rin ang nagsabi. Past na pero minahal mo pa rin. So, gaya ko, isa ka lang din taeng pumapatol sa kapwa mo tae! Na mahilig makisawsaw sa kagaya niyang tae din. Masarap ba siya?" Puno nang paghahamon kong saad sa kanya. Tinuro ko ang pwesto ni Cassy na nakatayo at pinagmamasdan kami. Agad nagbago ang itsura niya. Galit na galit. Umiigting ang mga panga. Gulat ako nang humakbang siya pabalik sa akin. Malakas niya akong sinampal. Dahilan para mapa-bagsak ako sa tubig. Namanhid agad ang mukha ko. Parang may nag-ri-ring sa tenga ko. Nagdidilim ang paningin ko sa lakas ng tinamong sampal. Hinawakan niya ako sa leeg, na takot ako. Hindi ako makahinga. Itinayo niya ako. Gigil na gigil siyang sinakal ako. Dumilat ako. Matang nanliliksik ang bumungad sa akin. I coughed, begging him to let me go. Begging for our life. My child. Dito na ba? Kung ito na, so be it. Maging masaya lang siya. Patawad anak, patawarin mo ang daddy. Pinikit ko ang mga mata ko. Hinayaan siyang tapusin na ang lahat nang paghihirap ko. "You don't deserve to die, either," binitawan niya ako. Napaluhod ako. Hinahabol ang hininga. "Ikaw ang dapat na nakahiga sa kamang iyon. Ikaw dapat ang nag-aagaw buhay ngayon," he said, his eyes burning with raged.