ตอนนี้ฉันกลัวเขาจนตัวสั่น แต่ก็ยังอยากจะอธิบายว่าเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดสงสัย
“ฟะ ฟังรินก่อนได้มั้ยคะ” ฉันยกมือขึ้นมาครั้งมือของคุณเหนือ ที่กำลังบีบปลายคางของฉันอยู่
“พูดมาสิ ฉันกำลังฟังเธออยู่” คุณเหนือเอามือออกไป อย่างน้อยเขาก็ยอมฟังและไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บตัวไปมากกว่านี้
“คุณหมอคนนั้น เขาเป็นหมอที่ดูแลอาการป่วยของน้องสาวริน อีกอย่างเราแค่บังเอิญเจอกันในลิฟต์ ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเหนือคิดเลยนะคะ” ฉันใจเย็นและพูดอธิบายให้เขาฟังอย่างละเอียด
“เธอไม่คิด แต่เหมือนว่ามันจะคิด”
“คุณเหนือคะ รินกับเขาเพิ่งเจอกันแค่สองครั้งเองนะคะ”
“ฉันจะให้หมอคนอื่นมาดูแลน้องสาวของเธอแทนมัน”
คุณเหนือพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไปที่รถ ฉันจึงต้องรีบเดินตามเขาไป
วันนี้ไม่มีคนขับรถให้ คุณเหนือเป็นคนขับแถมเขายังขับเร็วมากๆ ฉันอยากจะท้วงให้เขาขับช้ากว่านี้หน่อย แต่ก็ไม่กล้าท้วงอะไรออก
