หลังจากที่ฉันพูดคำนั้นออกไปบรรยากาศภายในห้องก็เงียบสนิท คุณเหนือไม่ได้เอ่ยคำใดออกมานอกจากมองหน้าฉันนิ่งๆ
หัวใจดวงน้อยของฉันมันกำลังเต้นรัว ถ้าชีวิตของฉันมันมีทางเลือกมากกว่านี้ ก็คงไม่ต้องแบกหน้ามาเสนอตัวให้เขา คงไม่ต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเอง
“หึ!! ทำไมจู่ๆ เธอถึงได้เปลี่ยนใจ” คุณเหนือถามขึ้นทำลายความเงียบ
“น้องสาวของรินกำลังแย่ คุณเหนือช่วยน้องรินด้วยนะคะ ถ้าคุณเหนืออยากให้รินทำอะไร รินยอมหมดทุกอย่าง ขะ ขอแค่น้องสาวของรินหาย…”
คุณเหนือลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วก้าวขาเดินมาหยุดตรงหน้าของฉัน มือหนาช้อนปลายคางของฉันขึ้นไปสบตากับตัวเอง สายตาเย็นชาคู่นั้นมันทำให้ฉันวูบไหวไปชั่วขณะ
“ถ้าฉันอยากทำอะไรเธอจะยอมทุกอย่างจริงๆ ใช่มั้ยหื้ม…” ใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้ๆ จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของเขา
“….ค่ะ ทุกอย่าง”
คุณเหนือดันร่างของฉันให้เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ จนมาชนกับโต๊ะทำงาน มือหนาทั้งสองข้างจับสะโพกของฉันแล้วออกแรงยกตัวฉันขึ้นมานั่งบนโต๊ะทำงานของตัวเอง
“คะ คุณเหนือ…” ฉันรีบดันอกแกร่งเอาไว้เมื่อคุณเหนือโน้มใบหน้าลงมาหวังจะจูบ จากนั้นฉันก็เบือนหน้าหนี
“เธอบอกฉันเองว่ายอมทุกอย่าง”
“…ไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ” ฉันต่อรองกับเขา “หมายถึง หลังจากที่คุณเหนือโอนเงินค่ารักษาของน้องสาวรินมาให้”
“ก็แค่เศษเงิน” ปลายจมูกโด่งแตะลงมาบนพวงแก้มของฉันเบาๆ ก่อนที่คุณเหนือจะใช้มันลากไล้ไปมาช้าๆ
“ขอฉันเช็คของก่อนแล้วกัน” มือหนายกขึ้นมาลูบคลำบริเวณขาอ่อนของฉันและกำลังจะสอดใส่มันมาตรงกลางหว่างขา แต่!! ฉันรีบรั้งเอาไว้ได้ทัน
“มะ ไม่ค่ะ ไม่ได้”
“เธอกำลังขัดใจคนที่สามารถต่อชีวิตน้องสาวของเธอได้อยู่นะวาริน…”
“ระ รินแค่ต้องการความมั่นใจค่ะ”
“ฉันทำให้เธอไม่มั่นใจ ?”
“…..” ฉันเม้มปากแน่นพร้อมกับพยักหน้าตอบ
คุณเหนือผละตัวออกไปจากฉัน ก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่เดิมบนโซฟา
“พรุ่งนี้หลังเลิกงานมาหาฉันที่นี่ ถ้าอยากให้ฉันช่วย ส่วนตอนนี้เธอกลับไปซะ!!”
“ค่ะ…ค่ะ ขะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยริน”
ฉันลงจากโต๊ะทำงานของคุณเหนือก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้อง เมื่อลงมาชั้นล่างของตึกฉันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เกือบไม่รอดแล้วสิเรา ไม่คิดว่าคุณเหนือจะทำเรื่องแบบนั้น