Royalty Empire Series 6: Onschatbare Liefde (SPG)

Chapter 25

~Lui~ 

Hapon nang sumunod na araw na iyon, ay balak kong puntahan si Noah..  

Ngunit kinausap ko muna ang anak ni Mang Pepito.

Na kung maari niya ba akong ihatid, sa isla Monteverde.

Siya kase ang nakatoka sa pagmamaniobra ng kanilang bangkang de motor nang araw na iyon..  

Pumayag naman siya, kaya masaya akong nagpasalamat. 

Ngunit napagpasyahan kong bumalik na muna sa bahay upang makapagpaalam kila Nanay at Tatay.  

Hindi ko alam kung papayagan nila akong pumunta ng kabilang isla ngunit idadahilan ko na lamang ang  pagdalaw kila tita Babes.  

Kailangan ko na talagang makausap si Noah.

Punong-puno ng excitement ang dibdib ko..  

Kahit pa nga medyo dismayado ako.

Dismayado ako. Kase naman!  

Ang sabi niya, papasundo niya ako kay Mang Ramil pero anong oras na wala naman sumundo sa akin.

Baka hanggang abutan na lang ako ng gabi e, wala pa si Mang Ramil. 

Medyo makulimlim rin at para bang nagbabadya ang ulan.

Kailangan ko na siyang makausap at masabi sa kanya kung anong nangyari sa mga sulat ko para rito.

Isa pa, kailangan kong makuha ang kwentas ko at sabihin sa kanya ang napipinto kong pag-alis.

Gust ko na bago man lamang kami umalis ni Tatay, sisiguraduhin kong maayos kaming nakapag-usap ni Noah.

Na malinaw sa aming dalawa kung ano nga ba ang relasyon namin..

Na kahit nakabalik na ako sa totoo kong pamilya ay hindi mapuputol ang ugnayan naming dalawa.

MASIGLA ang kilos ko pabalik ng bahay. 

Hindi mawala ang ngiti ko.

I'm already thinking about nagging him like his real wife.

Hmp! Makakarinig talaga siya sa akin!

Isang gabi lang panay sabi niya na miss na miss niya ako.

Gano'n din ang walang sawa niyang bulong nang magksama kami sa kwarto ko.

Tapos ngayon, hmp! 

'Yong pangako niyang papasundo ako hindi niya nagawa.

Pinili kong dumaan sa likod bahay. 

Bukas ang tarangkahan namin. 

Naririnig ko ang boses ni Tatay, may kausap.

Baka si Nanay lang.

Sana walang bisita para madali akong makapuslit!

Nang makalapit na ako sa pintuan naming gawa lang din sa hinabing kawayan ay napahinto ako.

Napansin ko kase ang tila galit ngunit pigil na boses ni Tatay. 

Shit. Na wrong timing pa ata ako. 

Pero bakit siya nagagalit? At sinong pinapagalitan niya?

"Umamin ka sa akin Solidad. Totoo ba ang sinabi ni Malta? Humingi ka ng isang milyon sa Olivarez na 'yon?" Ang dinig kong galit na tanong ni Tatay.

Nangunot ang noo ko.

Olivarez?

"Hinaan mo ang boses mo, Royet... baka may makarinig sayo. Baka marinig ka ni Lui." ramdam ko ang pagkataranta sa boses ni Nanay.. Puno rin nang pakiusap ang tono niya.

"So, totoo nga na hinuthutan mo ng isang milyon ang Noah Olivarez na iyon!" Natigilan ako. Si Noah nga ang tinutukoy nilang Olivarez!

Pero hinuthutan? Ng isang milyon?

Ni Nanay?

Para akong pinako sa kinatatayuan ko.

Ramdam ko rin ang biglang panlalamig ng aking kamay na unti-unting gumapang sa buo kong katawan.

" At nagpanggap ka pa talagang si Lui para makahingi ka ng gano'ng kalaking halaga! Nakakahiya ka!" Gigil sa galit ang boses ni Tatay..

Sa tono at tatas ng pananalita ni Tatay, ay ramdam ko ang matinding galit niya.

Minsan lamang ito kung magalit pero kapag nagalit, ay galit talaga.

" Hindi ka ba naaawa sa bata? At ngayon, yang Olivarez na 'yan si Lui ang hinihingi niyang kabayaran!" Nanlaki ang mga mata ko.

Totoo ba yan?

Parang imposible naman yon...

Imposible ba talaga?

Oo imposible dahil mahal ako ni Noah.

Nakakasiguro ka ba?

Si Ivo nga di mo akalain din di ba?

Pero nagawa ka niyang lokohin!

Nanginig ang labi ko..

Unti-unting nag-init ang sulok ng mga mata ko.

Si Ivo nga na pinagkatiwalaan ko ng husto ay nagawa akong lokohin!

Na sa sobrang bait niya sa'kin, ni hindi ko akalain at ni di ko inaasahan na magagawa niya akong lokohin.

Na magagawa rin niyang magsinungaling sa akin.

Dinamay pa niya si Jeylai.

At si Nanay...

Masakit man aminin pero alam kong kayang gawin 'yon ni Nanay.

Lalo na noon. Lalo noong mga panahon na sagad ang galit niya sa akin.

At si Noah, gustong ako ang maging kabayaran?

Lumunok ako...

Biglang nanakit ang lalamunan ko.

Gusto ko pa rin kombinsihin ang sarili ko na di niya magagawa yon.

Wala siyang pinakitang panget sa akin..

He always treated me special..

Parang hindi niya talaga magagawa yon.

Isa pa hindi ako isang bagay na nababayaran.

Mga paninda ko pwede!

Di ko talaga pinamimigay ng libre yon, pero ako?

Ang pagkatao ko? Iba si Noah, alam ko.

Hindi niya iyon magagawa.

Special ang tingin niya sa'kin.

Mahal nga niya ako..

At hindi isang bagay na nabibili ng pera!

"Bibigyan pa niya tayo ng limang milyon, Royet. Makakapag-simula na tayo. Gusto rin naman siya ni Lui. Gusto nila ang isat-isa..." Ang pagpapatuloy ni Nanay, pigil boses niya. Tila ingat na ingat na baka may makarinig talaga sa pag-uusap nila.

"Tanggapin na natin ang alok ni Noah, siya na rin bahalang magsuli kay Lui sa mga magulang niya." Para akong nabibingi sa mga naririnig ko.

"Hindi...." Ang tanggi ni Tatay...

His tone was firm..

"Ako ang magsusuli sa kanya.." ang may diin niyang saad.

Sa isang iglap, nagulo isip ko. Dahil sa mga naririnig ko..

"Mula noon hanggang ngayon, hindi ka pa rin nag-iisip! Paano kung ipakulong ka ng pamilya niya? Alalahanin mo, isa ka pa rin sa mga taong kumidnap sa kanya!" Hindi nakasagot si Tatay..

Sa sobrang tahimik ng nagdaang katahimikan ay parang ang sarap maghagis ng granada!

"Kaya ayaw sayo ng mga anak mo, dahil lagi mo na lang pinapaburan si Lui kesa sa sarili mong mga anak! Royet, kapag hindi nabayaran ang utang ako, isa sa anak natin ang mapapahamak!" Nanginginig ang mga binting napa-atras ako..

Nanlabo na rin nang husto ang mga mata ko dahil sa luha.

Bakit gano'n magsalita si Nanay ngayon?

Ang akala ko ba....

Ang akala ko okay na kami?

Tanggap at mahal na niya ako.

Mabait na siya sa akin e, pero bakit mas mahalaga pa rin ang pera?

Si Nanay, si Ivo...

Pareho-pareho lamang sila.

Si Noah?

Parang pinipiga ang dibdib ko..

Mabanggit ko lamang ang pangalan niya..

Maisip ko pa lamang siya.

Dapat ko pa rin ba siyang kausapin at pagkatiwalaan?

Isang bahagi ng isip ko ang natatakot, paano kung totoo?

Pero ang puso ko, kumakapit sa tila kakapiranggot na pag-asa.

Kakausapin ko pa rin siya.

Para sa kan'ya ay isa lamang ba talaga akong kabayaran?

Mabilis akong naglakad pabalik sa daungan.

Kailangan ko talagang makausap si Noah!

Gusto kong marinig mula sa kanya mismo ang lahat.

Gusto kong makasiguro.

Kung totoo ba lahat ng mga narinig ko!

***

"Saglit ka lang ba ate Lui? Aantayin na kita. Mukha kasing uulan e," Ang habol na ani Marlo pagbaba ko ng bangka.

Tipid ang ngiti kong nilingon siya.

"Salamat Marlo, pero mauna ka na baka matagalan ako. Magpapahatid na lamang ako kay Mang Ramil." Ang simple kong sagot.

Mag-uusap kami ni Noah kaya siguradong matatagalan ako.

Medyo papasungit na ang langit.

Baka maabutan nga si Marlo ng ulan dito sa pangpang kawawa naman.

Marahan lamang siyang tumango. At saka pinaadar na rin ang makina ng kanyang bangka...

Mabibilis ang hakbang kong tinahak ang daan papunta sa malaking bahay...

Walang lingon, likod ang nagderetso sa harap ng malaki nitong bahay..

Bahagya ko munang kinalma ang dibdib kong umaalon sa kaba at maging sa pagod.

Sa bilis ng lakad ko ay tila nahapo ako..

Bahagyang bukas ang malaki at malapad na pinto.

Huminga ako ng malalim.

Siguro naman wala na ang mga bisita niya.

Kahapon pa dapat ang naging alis nila.

Marahan kong tinulak ang pinto..

Iniwan ko na lamang sa floor mat ang suot kong tsinilas.

Walang ingay kong hinakbang ang aking mga paa.

Tila napakatahimik ng paligid...

Naglakad ako't pumasok hanggang at huminto sa puno ng hagdan.

May naulinigan akong mga boses sa itaas.

Wala akong maintindihan sa usapan pero boses babae at lalake iyon.

Puno ng kaba ang dibdib kong tinungo ang hagdan..

Marahan ang hakbang kong sinundan ang ingay..

" I am asking you, tell me.. Is there something happened already between you and that kid?" Boses ng isang babae. Puno ng galit ang tono nito.

Napahinto ako... Halos nasa tapat na ako pinto ni Noah..

His door was half open..

Kita ko si Noah nakatapis lamang ng tuwalya..

Ang babae ay di ko makita...

Dinig ko lamang ang boses niya..

Pero sure akong ang bisugo artista ang kanyang kasama.

Ano kayang itsura niya? Tulad ba ni Noah nakahubad din ba siya... Nakatapis lang din?

Kakatapos lamang ba nila?

Nanikip ang dibdib ko..

Tutuloy pa ba ako at gagambalahin sila sa kanilang pagtatalo?

At bakit narito pa ang babaeng ito?

"Ikaw na ang nagsabi na bata siya, at sa tingin mo ba papatol ako sa isang bata?" Parang may malakas na suntok sa dibdib ko.

Lalo na't bakas sa boses ni Noah ang kasarkastikohan nito.

"Then, why you gave her 1M?" I heard her smirked.. " Kilala kita hindi ka magbibitaw ng ganyan kalaking pera kung-"

"Her mother tricked me, at alam mo madali akong maawa sa mga kapos palad. Magtratrabaho lang siya sa'kin bilang kabayaran sa pagkakautang ng Nanay niya." Deretso ang boses nito. Hindi kababakasan ng kahit konting emosyon.

Tila ba nakikipag-usap at nagpapaliwanag lamang ito tungkol sa kanyang negosyo.

Ibang-iba sa Noah na malambing lagi sakin.

'Yong kahit na mas matanda siya ng napakaraming taon, at kilala bilang mayaman at maimpluwensyang tao, pero pagdating sa'kin ay napakaamo niya?

"Tita Nelly and Mom are so excited already in our wedding.." Ang malambing na nitong sabi..

Dinig ko yapak nito. Alam kong palapit siya kay Noah..

Bahagyang binaling ni Noah ang mukha sa kanya..

Nakita ko ang babaeng nakatapis lang din.

Mapangakit ang bawat niyang hakbang.

Umikot ang mga braso nito sa leeg ni Noah.

Unti-unting gumuguho ang mundo ko sa nasasaksihan..

Hinaplos nito ang dibdib at balikat ni Noah, gamit ang hintuturo..

Mapang-akit rin ang mga mata nito at ngiti.

"Kapag lumabas ito sa media iisipin ng lahat na ang fiance ko ay nambibiktima ng minor. Paano kung maakusahan ka ng pangmumulistiya? Ng Child abuse? Baka mawala sayo lahat, Noah" Malungkot nitong sabi kasunod ng tila malambing na paghilig ng pisngi nito sa dibdib ni Noah.

" And I'm sure, Tito and Tita would be very disappointed too. If they'll know about this, hmm sweetheart?."

"You just thinking too much.. There's nothing going on between me and Lui.. I just need my money back." Parang tinarakan ng punyal ang dibdib ko.

So totoo nga...

Ayaw ko nang marinig pa ang iba nilang pag-uusapan.

Gusto ko na lamang umalis!

Magtatakbo at agad na lumisan sa lugar na iyon..

Pero parang may mabigat na bato naman ang nakakabit sa mga paa ko..

Hindi ko iyon maigalaw. Parang naipako!

Tiluyang naglalag ang luha ko nang makita kong maglapat ang mga labi nila.

Parang pinira-piraso ang puso ko.

At bago pa ako tuluyang mapahikbi ay pinilit kong ginising ang sarili sa tila isang bangungot.

Hinakbang ko ang mga paa. Tinungo ang hagdan pababa.

Napatakip ako ng palad sa aking bibig..

Ayaw kong marinig nang sino man ang aking pagtangis.

Nanginginig ang buo kong katawan.

Nanlulumo akong napakapit sa sofa..

Pero agad napawi ang mga luha ko nang mapadako ang mga mata ko sa lamesa.

Isang box ng dunkin Donuts.

Napanguso ako.

May pa peace offering agad?

Hindi na masama.

Masama ang loob ko, nasasaktan ako talaga..

Pakiramdam ko pinagkaisahan ako..

Lahat sila na akala kong mahal ako ay pawang mga huwad naman pala..

Pero ang donut, kayang makapagpalimot ng lahat kahit ilang saglit lang..

Katabi ng flat square box ay isa pang maliit na box.

Pataas naman iyon, at may hawakan.

May nakalagay na, Munchkins..

Napangisi ako...

Para ba ito kay bisugo?

Isang ganti ang naisip ko..

Napahaplos ako sa tiyan ko..

Lumabas ako ng rest house na tangay-tangay ang donut sa lamesa nito.

Doon man lang makabawi ako!

Balak pala niya akong gawing alila bilang kabayaran?

Wow! Asa ka!

Malapit na ako sa daungan.

Tamang-tama naman na nakasalubong ko si Mang Ramil.

Nabakas ko sa muka niya ang pagtataka.

Ganon din ang pag-aalala.

Marahil bakas sa mukha at mga mata ko ang aking naging pag-iyak.

Hindi siya nagtanong pero panaka-naka ang titig nito sa mukha ko..

Habang pabalik sa isla Mabato ay nagngangata na ako ng doughnuts.

Inalok ko si Mang Ramil, pero umiling ito.

Sayang naman, sana kumuha man lang siya kahit isa, di ba?

Para at least hindi nila masabi na ginawa ang krimen ng mag-isa!

Natakam ako sa isang box.

Unang beses ko palang itong matitikman..

Agad ko rin iyong binuksan.

Maliit na mga bilog, iba-iba rin ang kulay.

Napalunok ako, tila naglaway..

Kumuha ako ng isa... Parang singlaki ng itlog ni Noah..

Napanguso ako... Sinubo ko iyon ng buo..

Shit masarap!