อำนาจยืนตัวแข็งทื่อ กว่าจะควานหาคำพูดเจอ เวลาก็ผ่านไปหลายนาที
“แหะๆ” เขาหัวเราะแก้เก้อ
“ไม่คิดว่าพี่อ่ำจะมองแก้วแบบนี้” เพราะคำเตือนของอัญยิกา แก้วกัลยาเลยเริ่มรุก เธอมัวเอื่อยเฉื่อยไม่ได้
อำนาจรวบรวมความกล้า “พี่มองแก้วแบบนี้มานานแล้ว แต่พ่อแก้วดุ พี่เลยไม่กล้า”
ต่อมความกล้าหด เพราะสายตาขวางๆ ของบิดาเธอ
แก้วกัลยาหัวเราะ คนตัวดำหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว เขาคงพูดจริงเพราะความจริงนั่นแสดงออกมาชัดเจนทางสีหน้าของเขา
“ถ้าพี่อ่ำกลัว แล้วเมื่อไหร่จะได้จีบแก้วล่ะคะ?”
เธอถามต่อแบะท่าให้ขนาดนี้ หากอำนาจยังไม่รู้ก็จนใจ
หนุ่มบ้านทุ่งตาเบิกโพลง เขาขยับเข้าไปใกล้แก้วกัลยา ถามเสียงพร่าทีเดียว
“พี่จีบแก้วได้จริงๆ นะ”
“แก้วจะล้อเล่นทำไมล่ะ” อายก็อาย แต่หากมัวอ้ำอึ้งจะซดแห้วอีก
“อะแห้ม!!”
ก่อนที่สองหนุ่มสาวจะอายม้วนไปกันใหญ่ อัญยิกาก็กลับมาเสียก่อน เธอยืนฟังอยู่นาน จนขาแข็งไปหมด สองคนนี่ก็
