-๙-อาการคันปากของแม่บ้านตัวแสบ

1681 Words

-๙-อาการคันปากของแม่บ้านตัวแสบ “ปะ ป้า จะไม่บอกใครค่ะ” ตะกุกตะกักรับปากด้วยความหวาดกลัวต่อความตายที่จะได้รับ แม้ในใจจะต่อต้าน “หึหึ ให้มันจริงนะครับป้า ถ้าป้ายิ้มยังคันปาก เดี๋ยวผมจะช่วยเอง” ว่าแล้วเอกกวีก็เดินผ่านหน้าแม่บ้านขึ้นด้านบน ทิ้งคราบแห่งความเสียวบนพื้นให้เหล่าแม่บ้านทำความสะอาด อย่างไม่สนใจใยดี เมื่อขึ้นมาบนห้อง ก็พบภรรยานอนหลับอยู่ แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ เขาเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำ รีบจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย พอออกมาแต่งตัว ภรรยาก็ตื่นขึ้นมา นั่งมองเขาอย่างสังเกตสังกา กระทั่งแต่งตัวเสร็จชายหนุ่มก็คว้ากระเป๋าเอกสาร กุญแจรถ โทรศัพท์ และกระเป๋าสตางค์ออกมาจากห้อง ภรรยาจึงเอ่ยขึ้น "เอกจะไปไหนคะ" เสียงเข้มงวดของภรรยาทำให้เอกกวีเกิดความเซ็ง เขาจะบ้าตายรายวัน ตอนแต่งงานเขาพลาดเพราะถูกวางยาSex จึงหักห้ามความต้องการทางร่างกายไม่ได้ จนต้องมีอะไรกับเธอและถูกแบล็คเมล์ จนเขาต้องตกปากรับคำแต่งงาน ทั้งที่ไม่เคยรักเลยแม้แต่น้อย คิดแล้วก็เซ็งตัวเองและหงุดหงิดในหัวใจเป็นอย่างมาก เวลาผ่านมาสามปี มันไม่มีอะไรดีขึ้นแม้แต่น้อย กลับยิ่งทำให้เขาอารมณ์เสียมากขึ้นไปอีก "ไปทำงานครับ คุณมีอะไร" เอกกวีตอบเสียงเรียบ แววตาเรียบนิ่งเย็นชา ต่างจากมองดูนายไทราวฟ้ากับดิน "ไปทำงานก็อย่าเอากับใครนะคะ ยาไม่ชอบ" วีรยาพูดเสียงเเข็ง เอกกวีหันหน้ามามองเมียในทะเบียนเต็มตา จึงพูดเสียงเย็นจัดเข้าใส่ "คุณอย่างี่เง่าให้มากนะวีรยา และอย่าเที่ยวโทรไปจับผิดผมบ่อยนัก คุณโทรไปตลอดผมทำงานไม่ได้ งานมันไม่เดิน และผมไม่ชอบ อ้อ อีกอย่างนะครับ ต่อให้คุณโทรจิกผมทุกเวลานาที หากผมจะเอากับคนอื่น มันก็สมควรแล้ว เพราะคุณมันน่ารำคาญ แค่นี้นะครับ ผมจะไปทำงาน" เอกพูดยาวเหยียดเป็นครั้งแรก อย่างเริ่มหมดความอดทนเข้าแล้ว ยิ่งตอนนี้ มีตัวแปรชิ้นดีอย่างนายไท ชายหนุ่มยิ่งได้ข้อเปรียบเทียบมากยิ่งขึ้น อย่างว่าคนมีใจกับคนไม่มีใจ มันมีข้อแตกต่างกันอยู่แล้ว ฝ่ายคนเป็นภรรยาสุดแสนจะอึ้ง ที่ผัวรักตอบกลับมาแบบนี้ออกมา จึงได้แต่กำหมัดแน่นอย่างเคืองแค้นและน้อยใจ หญิงสาวน้ำตาปริ่ม ๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ ว่าผัวไม่เคยรักเธอแม้แต่น้อย เพราะเธอนั้นหลงรักเขา อยากได้เขาเป็นผัว จึงอดทนมาถึงขนาดนี้ “อะไรกันคะ ยาถามมันไม่ได้เหรอคะ ยาไม่มีสิทธิ์หวง ไม่มีสิทธิ์หึงเหรอคะ ก็คุณเอกเป็นผัวยานี่คะ ยาเป็นเมียคุณ เมียหวงผัวมันผิดข้อไหนคะ” ถามด้วยเสียงที่น้อยอกน้อยใจ “ทำไมจะต้องมีสิทธิ์ เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะใครกัน ที่ทำให้ผมต้องมาจมปลักกับผู้หญิงอย่างคุณ อย่ามาล้ำเส้นให้มากนะวีรยา ไม่อย่างนั้น แม้แต่เงินบาทเดียว ผมก็จะไม่ให้ใช้ทุกวันนี้คุณอยู่นิ่ง ๆ อยู่บ้านเฉย ๆ ก็ได้รับเงินจากผมเดือนละสามสี่ล้าน มันไม่พอใช่ไหม ถึงวุ่นวายและล้ำเส้นมากขึ้นทุกวัน ๆ เอางี้ไหม ถ้าไม่อยากอยู่ใช้เงินแล้ว ผมจะหย่าให้ เราสองคนจะได้หมดเวรหมดกรรมสักที” เอกกวีพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย สันดานของผู้หญิงคนนี้ ทำไมเขาจะไม่รู้ เพราะรู้มากไงถึงต้องคั่งแค้นอยู่ทุกวันนี้ “คุณเอก กะ กร๊…” กำลังจะกรีดร้อง ก็ถูกเอกกวีตวาดด้วยเสียงอันเรียบนิ่ง “อย่ามากรี๊ดนะวีรยา ถ้าเธอกรี๊ด รับรองได้ไปเกิดอยู่ต่างโลกแน่” จ้องตาคนเป็นเมีย แล้วก้าวอาด ๆ ออกจากห้อง สายตากวาดไปทั่ว เพื่อหาแม่บ้าน แต่กลับไม่พบ จีงบึ่งรถคันหรูออกไปจากบ้าน ตามหลังด้วยแม่บ้านที่แอบมองตามหลังด้วยความรู้สึกอยากจะบอกใครสักคนจนหงุดหงิดงุ่นง่าน แล้วยิ่งแกเป็นคนที่ชอบเล่า ชอบเผือก งานนี้ อาการคันปากยิบ ๆ จึงเกิดขึ้น หลังจากที่ผู้เป็นเจ้านายไปทำงาน แม่บ้านวัยดึกอย่างป้ายิ้มก็ชะเง้อชะแง้มองหาวีรยา แต่ก็ไม่กล้า ที่จะพูดจะบอก ทั้งที่คันปากเหลือเกิน หากไม่ถูกเอกกวีข่มขู่เอาไว้ นางคงไม่ทนอึดอัด คับอกคับใจอย่างนี้แน่ ในค่ำคืนดึกดื่นในห้องครัว ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่รูปหล่อ ต่างก็มอบบทรักให้กันและกันอย่างถึงพริกถึงขิง การบดกระแทกใส่กัน มันยิ่งเร่าร้อนและดุเดือดมากขึ้น “อู้ววว เสียวค-ย ซี้ดดด เอก อาส์ เอก เย็-พี่แรง ๆ พี่เสียว ใกล้จะเสร็จแล้ว” ครวญครางดังกระเส่า กลับกลายเป็นแรงกระตุ้นให้เอกกวีกระแทกท่อนเนื้อเข้าสู่ร่องลับถี่ยิบ “โอ้วววว เสียวค-ยสุด ๆ อู้ววว พี่นาย ซี้ดดด พี่เอามะ มันมาก” เอกกวีบุกหนัก เขาไม่สนใจว่าแล้ว หากว่าภรรยาจะตื่นมาเห็นฉากรักนี้ หรือแม่บ้านผู้ชอบเผือกจะเดินมาเจอ ในเวลานี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากการสนองอารมณ์หื่นหิวของตนและพี่เมีย ตั่บ ตั่บ ตั่บ “อาส์ อูยยยย” ในห้องนอน “อืม” วีรยาพลิกกายอวบอิ่มไปทางซ้าย แล้วย้ายมาทางด้านขวา จากนั้นวาดแขนเรียวสวยไปฝั่งขวามือ แต่แล้วกลับขมวดคิ้วเพราะที่ตรงนั้นมันว่างเปล่า ไร้ซึ่งร่างกายอุ่น ๆ ของสามี เปลือกตาคู่สวยจึงเปิดขึ้น ตาคมมองไปยังนาฬิกาติดผนัง แล้วขมวดคิ้วอีกรอบ ตีสองกว่า ๆ แต่ทำไม ผู้เป็นสามีของเธอกลับยังไม่มาสักทีนะ “ทำไมคุณเอกถึงยังไม่มา หรือว่าไปแอบเอากับสาวคนอื่น” น้ำเสียงแสดงถึงความไม่ชอบใจแผงไปด้วยความเจ็บปวด แต่จู่ ๆ ความหน่วงในอกมันก็วาบเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนวีรยาต้องยกมือนุ่มสวยวางทาบกับอกอวบ ๆ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเราถึงหน่วงแบบนี้ด้วย” ขาเรียวสวยก้าวลงจากเตียงนอน แล้วเดินไปเปิดประตู เพื่อที่จะลงไปด้านล่าง จนกระทั่งลงมาจนถึงบั้นไดขั้นสุดท้าย เสียงแหบพร่าก็ดังกระเส่าให้เธอได้ยิน “อะ ซี้ดดด” กึก เสียงที่วีรยาได้ยิน มันทำให้เธอชะงัก เปลือกตาคู่สวย กระพริบตาปริบ ๆ เมื่อคลับคล้ายคลับคลาเป็นเสียงของชายคนละพ่อดังออกมาจากห้องครัว ความสงสัยมันมีเต็มเปี่ยม พร้อมทั้งความหวาดระแวง ไหนจะเสียงอะไรบางอย่างดังตั่บ ตั่บ หัวใจของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง แต่ว่า นายไทจะมาครางอะไรกันในครัวล่ะ นี่มันตีสองจะตีสามแล้วนะ อันที่จริงต้องอยู่ในห้องนอนไม่ใช่เหรอ ไวเท่าความคิด เธอเดินตรงไปยังห้องพักของพี่ชาย มือนุ่มจัดการเปิดเข้าไปทันที แต่แล้ว ทุกอย่างกลับมืดลงไปในพริบตา ผ่านวันแห่งความเสียวมาได้เพียง 3วัน แต่เอกกวีและนายไทยังคงทำตัวตามปกติ แต่ทว่า พอถึงกลางคืนน้องเขยกับพี่เมียกลับเสพสมกันอย่างเมามัน ไม่ว่าจะห้องน้ำหรือห้องครัว หรือแม้แต่ห้องทานข้าว ไม่ว่าจะบนโต๊ะทานอาหาร ก็เป็นที่เสพสวาทของทั้งคู่ ทั้งพี่เมีย น้องเขย ต่างก็หลงวนอยู่ในเพศรสของกันและกัน จนโงหัวไม่ขึ้น หวุดหวิดจะถูกวีรยาจับได้ เอกกวีก็ไม่เข็ด ยิ่งเอากันทั้งคืน เสียงครางดังสนั่นไปทั่วบ้าน ไม่สนไม่แคร์ ว่าแม่บ้านปากสว่างจะเอาไปพูดหรือไม่ เพราะถ้าแม้บ้านจอมเผือกจะทำแบบนั้น เอกกวีไม่ปล่อยเอาไว้แน่ แม้จะทำกันตอนกลางคืน แต่ก็ไม่รอดหูรอดตาของแม่บ้านได้ เรื่องราวที่จะเป็นความลับ มันกลับไม่ใช่ และมันก็เริ่มที่จะเปิดออกมาทีละนิด ๆ เช้าวันนี้ นายไทจะต้องกลับต่างจังหวัด เนื่องจากมาหลายวันแล้ว แน่นอน เอกกวีจะต้องไปส่งพี่เมีย และจัดหนักก่อนลา “อ้าวพี่นาย เสร็จแล้วเหรอคะ” น้องสาวเอ่ยขึ้น เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าพี่ชายเดินออกมาจากห้องนอน พร้อมทั้งกระเป๋าเป้สีดำ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเหมือนเมื่อวันแรกที่มา สวมกางเกงขายาวสีกรมดูหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ ยั่วใจสาว ๆ อย่างแน่นอน แต่วีรยา กลับไม่มีความอยากจะมองหน้าพี่ชายอีกเลย ความสงสัยของเมื่อคืนวาน มันมูฟออนเป็นวงกลม ทำให้เธออยากรู้ใจแทบขาด ว่าทำไม เธอถึงมานอนอยู่บนเตียงนอนอันเดิม ก็เธอนั้นลงไปข้างล่าง กำลังจะเปิดห้องนายไท แต่กลับมืดมิดสนิทใจ จนถึงขั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่างเหมือนตอนนี้นั่นแหละ “อืม พี่จะกลับแล้ว ห่วงไร่” พูดพลางปิดประตูห้องแล้วก็หันหน้ามาหาน้องสาวคนละพ่อ จากนั้นมองหน้าคนเป็นน้องนิ่ง ๆ จึงพูดขึ้น “ยัยยา พี่จะเตือนเรานะ เราอะเลิกบ่นผัว เลิกจู้จี้จุกจิกกับผัว ไม่ต้องโทรจิกไปตามอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้คุณเอกเขามีชีวิตอิสระบ้าง ถ้ายังตามจิกจามจู้จี้ อีกไม่นาน เขาคงฟ้องหย่ากับเรา ถ้ายังรักเขา อยากเอากับเขาไปอีก ก็เลิกได้แล้วนิสัยแบบนั้น พี่ไปล่ะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more