“เธอต้องไปโรงพยาบาลนะ”
มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย ทั้งที่ตนเองอยู่ในสภาพยับเยิน ตั้งแต่หัวจรดเท้า ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลา มีบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด ช่วงบน คิ้วแตก แก้มแตก ปากแตก แขนทั้งสองข้างมีรอยช้ำจากการถูกตี ไหนจะบริเวณแผ่นหลังที่รับแรงกระแทกแทนเธอ เอาเป็นว่า สภาพเขาดูแย่มากจริงๆ
“นายนั่นแหละ ที่ต้องไปโรงพยาบาล”
มิรันตอบกลับ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้ ใต้ต้นไม้ขึ้นมาสะพายหลัง ทว่าความรู้สึกปวดร้าวกลับแทรกเข้ามา บริเวณแผ่นหลัง แต่เธอไม่แสดงสีหน้าใดๆ เพราะคิดว่าไม่เป็นไรมาก
“ถ้าเธอไม่ไป ฉันก็ไม่ไป”
มาร์คยื่นคำขาดอย่างหัวดื้อ
“งั้นก็เรื่องของนาย”
มิรันสวนกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะหันหลังให้สามหนุ่ม แล้วเดินออกจากบริเวณนั้น เพื่อกลับไปเข้าเรียน
“ไปทำอะไรกันมา!?”
อาจารย์ปกครองถามเสียงดุ เพราะเธอไม่ได้กลับมาเพียงคนเดียว แต่มีสามหนุ่มตามมาด้วย สภาพแต่ละคนดูไม่จืด โดยเฉพาะมาร์ค พอเธอ
