“มึงนั่งยิ้มอะไรอีฟ” มารุตจิ้มที่แขนของไอยดา เขามายืนตรงนี้ 10 นาทีได้แล้ว เห็นเพื่อนนั่งพึมพำ อมยิ้มอยู่คนเดียวพูดด้วยก็ไม่ตอบสนอง เรียกหลายรอบก็ไม่ขานรับ
“เปล่า มาถึงเมื่อไหร่”
“พักนึงละ ไอ้พวกนู้นก็มาแล้ว กินเหล้ากันปะ”
“อืม ๆ” ไอยดาเดินออกจากเคาน์เตอร์มาหาเพื่อนที่โต๊ะประจำกลุ่มที่จัดเตรียมเอาไว้ นั่งลงที่ประจำเพื่อน ๆ มีแก้วเรียบร้อย
แต่วันนี้อีฟมีแก้วเหล้าไม่ได้ “วันนี้ไม่เอานะ”
“หืม” เป็นเสียงของเพื่อน ๆ ที่ครางในลำคอพร้อมมองหน้าเธออย่างไม่เชื่อสายตา ก็มันเป็นไปได้ที่ไหน ไอ้อีฟชอบดื่มเป็นประจำ แล้วตั้งแต่ไอ้อั๋นแต่งงาน เหล้าก็ไม่เคยขาดจากร่างกาย อีกทั้งวันนี้มีบอลโลก เป็นไปได้ยากมากที่ไอ้อีฟจะไม่กิน ขนาดป่วยมันยังกิน! มันบอกเป็นยาฆ่าเชื้อ
“มึงเป็นไรไม่กิน ผีเข้าเหรอ” มาริถามด้วยความเป็นห่วง ห่วงปน สอ เอือ กอ อะแหละ
“ก็…”
“เอ้าพี่เก้า กินเหล้าพี่” ไอยดาไม่ทันได้ตอบ อมรเทพโบก
