Chapter 6

2026 Words

กระทั่งถึงที่พักที่หาดส่วนตัวในช่วงบ่าย ทั้งหมดพากันแยกย้ายไปที่ห้องพัก ซึ่งแน่นอนว่าสไมล์นอนห้องเดียวกับเพทาย ซึ่งเธอกังวลไม่น้อยเพราะกลัวเพทายจะรังแกเธออีก "สไมล์ไปไหนละลูก" ไอยูเอ่ยเมื่อเห็นเพทายเดินมาลำพัง "ไม่รู้ครับ ออกไปเดินข้างนอกมั้ง เธอน่าจะชอบทะเล!" เพทายเอ่ย "เดี๋ยวแม่โทรตามน้องเอง จะได้กินมื้อกลางวันกัน" ไม่นานสไมล์ก็มาร่วมโต๊ะกับทุกคน ด้วยความเคยชิน เธอทำหน้าที่ช่วยยกอาหารที่แม่บ้านทำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ก่อนจะวางทุกอย่างได้ถูกที่แม้อาหารจะไม่เหมือนกันสักจานก็ตาม "หนูรู้ได้ยังไงว่าอันไหนของใคร" "หนูก็เดาเอาค่ะคุณอา แต่คุณเพทายชอบกินปลาหิมะ หนูเดาแค่ของคุณเพทายค่ะ และก็เดาของคุณอาต่อ" สไมล์เอ่ย "จำของอาไม่ได้ไม่เป็นไร แต่จำของเพทายได้ดีแล้วจ๊ะ แสดงว่าหนูใส่ใจสามีมากนะ' ไอยูเอ่ยชมจากใจจริง เพราะเธอให้ข้อมูลของเพทายไปเยอะมากๆ ไม่คิดว่าสไมล์จะจดจำได้เยอะขนาดนี้แม้รายละเอียดเล็ก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD