"ทำไมวันนี้มาสายกันวะ" ภูเงยหน้าถามอาชิที่พึ่งเดินมาถึงโต๊ะประจำ
"ตื่นสาย" อาชิตอบเสียงเรียบ
"ชะเอมเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้ดูอิดโรยเหมือนอดหลับอดนอน" เดลเอ่ยถามทันทีที่ชะเอมหย่อนตัวลงนั่ง ภูก็พลางมองหน้าเธอ
"เออ....." ชะเอมมองหน้าอาชิเลิกลั่ก
"คงอ่านหนังสือ แล้วทำสรุปจนดึกล่ะสิ" เดลพูดต่อโดยไม่รอคำตอบของชะเอม
"อืม อะ... เอมอ่านหนังสือดึก" เธอตอบตะกุกตะกัก ทำให้คนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เธออดหลับอดนอนกำลังนั่งยิ้มมุมปากพร้อมทำเสียหึหึ
"ชะเอมต้องพักผ่อนบ้างรู้ไหม อย่าหักโหมเกินไปเดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้" เดลพูดอย่างเป็นห่วง
"ขะ... ขอบใจเดลมากนะที่เป็นห่วงเอม"
"ไปขึ้นห้องเรียนกันเถอะ" ภูพูด
"พี่อาชิจะจ้องเอมทำไม" ชะเอมเอ่ยถามเพราะตั้งแต่เข้าห้องเรียนเขาก็เอาแต่จ้องหน้าเธอ ทำให้เธอรู้สึกประหม่า
"พี่คิดถึงเอม" เขาเอ่ยบอกพลางยิ้มพรายให้เธอ
"เอมก็อยู่ตรงหน้าพี่อาชินี่ไง จะคิดถึงเอมทำไม
