ตอนที่ 4 หวงก้าง
1334 Words
"ชะเอม ชะเอมช่วยอธิบายโจทย์ฟิสิกส์ข้อนี้ให้ขุนฟังหน่อยสิ ขุนไม่ค่อยเข้าใจ" ขุน เพื่อนผู้ชายในห้องที่แอบชอบชะเอมอยู่แต่ก็ไม่กล้าที่จะจีบเพราะมีภู เดล และอาชิอยู่ใกล้ไม่ห่าง
"ได้สิ ข้อไหนหรอ"
"ข้อนี้" ขุนชี้โจทย์ฟิสิกส์ให้ชะเอมดูด้วยความใกล้ชิด จนขุนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวชะเอม
"อ๋อ ก่อนอื่นขุนต้องรู้ว่าเหตุการณ์ในโจทย์นี้มันเกิดขึ้นในแนวแกน x หรือแกน y... อะไรของพี่อาชิ เอมกำลังอธิบายให้ขุนฟังอยู่" อาชิดึงหนังสือออกจากตรงหน้าชะเอมมาไว้ตรงหน้าตัวเองแทน
"ไอ้ขุน มึงไม่เข้าใจตรงไหน เดี๋ยวกูอธิบายให้มึงฟังเอง" อาชิบอกขุนเสียงเรียบ พร้อมกับสายตาที่บ่งบอกว่า 'มึงอยู่ให้ห่างๆ จากชะเอม'
"เออ..." ขุนมีท่าทีอึกอัก
"มาสิ เร็วๆ กูจะไปเตะบอล" อาชิเร่งเมื่อขุนมีท่าทีอึกอัก
"ไม่เป็นไร มึงไปเตะบอลเถอะเดี๋ยวกูไปอ่านอีกรอบก็น่าจะเข้าใจแล้วล่ะ" ขุนบอกพลางยื่นมือไปหยิบหนังสือตรงหน้าอาชิ แล้วรีบเดินกลับไปนั่งประจำที่ตัวเอง
"พี่อาชิจะไปเตะบอลหรอ ให้เอมไปด้วยนะ" ชะเอมส่งสายตาอ้อนวอนพร้อมทั้งทำตาปริบๆ
"อยากเตะบอล?"
"เปล่า เอมแค่จะไปดูพี่อาชิเตะบอล ให้เอมไปด้วยนะ" ชะเอมกระพริบตาถี่ๆ แบบอ้อนวอนสุดๆ
"ไอ้อาชิไปเร็ว สนามว่างแล้ว กูให้ไอ้ภูจองไว้แล้ว" เดลโผล่หน้าเข้ามาบอกตรงประตูห้องเรียน
"เออๆ เดี๋ยวกูตามไป" อาชิหันไปตอบเดลที่ไม่ได้รอคำตอบเลยเพราะเดลวิ่งกลับไปทันทีที่พูดจบ
"แล้วพี่อาชิจะให้เอมไปดูไหม"
"มีขาอยากไปก็ไป ไม่มีใครเขาจับขาเธอไว้นี่" พูดจบอาชิก็เดินยิ้มออกจากห้องไป โดยที่ชะเอมไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มนั้น
"พี่อาชิรอเอมด้วย" ชะเอมรีบเก็บของใส่กระเป๋า แล้ววิ่งตามอาชิไปที่สนามบอลของโรงเรียน
"ตกลงชะเอมกับอาชินี่เป็นแฟนกันหรือเปล่าวะ" เต้ เพื่อนในห้องพูดขึ้นหลังจากที่อาชิกับชะเอมออกจากห้องไปแล้ว
"กูก็งง บางทีอาชิก็ดูเย็นชากับชะเอม แต่พอเพื่อนผู้ชายเข้าใกล้ก็ดูเหมือนหวง" กล้า เพื่อนในชั้นเรียนอีกคนพูด
"หวงก้างอ่ะดิ" ขุนพูดพร้อมทั้งมองออกไปทางประตูห้องเรียนอย่างไม่สบอารมณ์
ชะเอมถือหนังสือเรียนติดมือมาด้วยเหมือนอย่างเคย เธอจะเอาไว้อ่านฆ่าเวลาในยามที่รออาชิเตะฟุตบอลบ้าง เล่นบาสเก็ตบอลบ้าง
ทันทีที่มาถึงสนานอาชิก็เอาชายเสื้อนักเรียนออกจากกางเกงนักเรียนแล้ววิ่งลงสนามไป โดยมีภูกับเดลและเพื่อนๆ ทั้งในห้องและต่างห้องรออยู่ในสนามแล้ว
"ชะเอมระวัง!!" เสียงของภูดังขึ้น ตอนที่ชะเอมกำลังจะเดินขึ้นสแตนเชียร์ และเธอหันไปมองตามเสียงนั้น
ฟิ้วววว ตุ๊บ!
ลูกบอลที่พวกเพื่อนๆ เตะก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าของชะเอมแล้ว ชะเอมหันหน้าหลบแต่ก็ยังคงโดนลูกฟุตบอลเตะอัดไปที่หัวไหล่
โป๊ก!
"โอ๊ย!" ชะเอมถูกแรงอัดจากลูกฟุตบอลทำให้ล้มลงไปจนหัวกระแทกกับสแตนเชียร์
"ชะเอม!!!!" เพื่อนๆ ร้องด้วยความตกใจ แล้วพากันวิ่งกรูเข้ามาดู
"ชะเอมเป็นยังไงบ้าง" สายฟ้าเพื่อนต่างห้องที่อยู่ใกล้ตัวชะเอมที่สุดรีบวิ่งเข้ามาประคองชะเอมให้ลุกขึ้น
"เจ็บ" ชะเอมบอกพร้อมทั้งจับหน้าผากตัวเองด้วยใบหน้าเหยเก
"เราขอดูหน่อย... เฮ้ย! อะไรวะ" สายฟ้าจับมือของชะเอมออก แต่เขาก็ถูกปัดมือและผลักให้ออกห่างจากชะเอมเช่นกัน
"กูดูเอง" อาชิเข้าไปประคองชะเอมแล้วหันไปบอกสายฟ้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมทั้งมองสายฟ้าด้วยสายตาที่แข็งกร้าว
"กูก็กำลังดูชะเอมอยู่" สายฟ้าพูดด้วยความไม่พอใจ แต่อาชิก็ไม่สนใจ เขาช้อนตัวแล้วอุ้มชะเอมขึ้นไปนั่งบนสแตนเชียร์
"พวกกูดูแลเอง" ภูบอกพร้อมทั้งกันตัวสายฟ้าไม่ให้เข้าใกล้ชะเอม
"ชะเอมเป็นยังไงบ้าง" เดลตามขึ้นไปนั่งข้างๆ แล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"เอมเจ็บ" มือก็ยังคงจับที่หน้าผากของตัวเอง
"เอามือออก" อาชิพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมทั้งจับมือของชะเอมออก
"หัวปูดเลยว่ะ" เดลพูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นหน้าผากที่ปูดแดงของชะเอม
"ไอ้เดล ไปหาน้ำแข็งกับผ้ามาประคบหัวให้ชะเอมกับกู" ภูบอกก่อนจะรีบวิ่งออกไป ซึ่งเดลก็วิ่งตามไปติดๆ
"เจ็บ" ชะเอมบอกเสียงสั่น น้ำตาคลอเบ้า
"รู้แล้วว่าเจ็บ เป่าเพี้ยง!" อาชิเป่าเบาๆ แล้วประทับแตะริมฝีปากลงไปบนหัวปูดแดงนั้นโดยไม่สนใจสายตาของเพื่อนๆ ที่มองด้วยความตะลึง สายฟ้ามองด้วยความไม่พอใจก่อนจะเดินปึงปังออกไปจากตรงนั้น
"ยังเจ็บอยู่" ชะเอมตอบ แต่ใบหน้าของเธอแดงซ่านกลายเป็นสีเดียวกับหัวที่บวมปูด
"อยากให้ฉันเป่าให้อีก"
"เปล่าซะหน่อย"
"มาแล้วๆ" เดลยื่นผ้าที่ห่อน้ำแข็งให้อาชิ
"นอนลง" อาชิจับหัวไหล่รั้งให้ชะเอมนอนลงบนตักแกร่ง
"โอ๊ย!" ชะเอมร้องขึ้นเมื่ออาชิจับโดนหัวไหล่ที่ถูกลูกฟุตบอลเตะใส่ ซึ่งมันทำให้อาชิชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็รีบเอาผ้าห่อน้ำแข็งมาประคบที่หน้าผากของชะเอมให้
"อดทนหน่อยนะ"
"อ๊ะ! จะ... เจ็บ" ชะเอมร้อง พร้อมทั้งกำชายเสื้อนักเรียนของอาชิไว้แน่น
"เจ็บก็หลับตา แล้วกอดฉันไว้แน่นๆ" อาชิประคบให้ประมาณเกือบสิบนาทีหัวที่บวมปูดก็ดีขึ้น
"ขอดูหัวไหล่หน่อย" อาชิประคองชะเอมให้ลุกนั่ง ก่อนจะบอกพร้อมทั้งปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของชะเอม นั่นทำเอาเพื่อนๆ ที่ยังมองอยู่ยืนตาค้างไปกับการกระทำของเขา
"ไอ้อาชิ มึงจะมาแก้ผ้าชะเอมต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ไม่ได้" เดล บอกพร้อมทั้งหันหน้าไปทางอื่น
"กูแค่ถอดเสื้อไม่ได้แก้ผ้า นี่ก็จะจับทำไม ปล่อย" อาชิบอกเดล ก่อนจะทำเสียงดุใส่ชะเอม เพราะชะเอมจับเสื้อไว้ไม่ให้อาชิปลดกระดุม
"เอมไม่ได้เป็นอะไร พี่อาชิไม่ต้องดูหรอกนะ โอ๊ย!" ชะเอมบอกพร้อมทั้งจับเสื้อตัวเองไว้แน่น แต่ก็ต้องร้องด้วยความเจ็บเมื่ออาชิจับหัวไหล่ของเธอ
"ไม่เป็นอะไร? แล้วทำไมแค่ฉันโดนนิดเดียวเธอก็ร้องละ พวกมึงหันหน้าไปทางอื่น เอามือออก" อาชิพูดก่อนที่จะเลื่อนตัวมาบังชะเอม แล้วปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของชะเอมออกเกือบหมด
"ไหนบอกไม่เป็นอะไร เป็นรอยช้ำขนาดนี้" อาชิดุชะเอมทันทีที่เห็นรอยช้ำที่หัวไหล่
"ก็..." ชะเอมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อเจอสายตาดุๆ ของอาชิ
"ไอ้ภู มึงไปขอยาที่ห้องพยาบาลมาที"
"เออๆ ไอ้เดลไปกับกู" พูดจบภูกับเดลก็วิ่งออกไปยังห้องพยาบาลทันที
"เจ็บมากไหม" อาชิถามขณะที่ทายาตรงหัวไหล่ให้ชะเอม
"เอมทนได้" ชะเอมก้มหน้างุด ใบหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย
"เสร็จแล้ว กลับบ้านไปก็อย่าลืมทายาที่หัวไหล่ แล้วก็ประคบหน้าผากด้วย" อาชิบอกพร้อมทั้งติดกระดุมเสื้อนักเรียนให้ชะเอม
"อืม" ชะเอมพยักหน้าตอบ
"ชะเอมโอเคไหม" ภูถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"เอมโอเคแล้ว"
"งั้นก็ขึ้นเรียนกันเหอะ เลยเวลามาสิบห้านาทีแล้ว" เดลบอกพร้อมทั้งเข้าไปหยิบหนังสือของชะเอมมาถือ แล้วพากันขึ้นห้องเรียน
- Writer
