หญิงสาวรีบสั่นหน้าหวือทันที ไม่จำเป็นต้องคิดเธอก็รู้ว่าควรปฏิเสธ
“ผมแค่เป็นห่วงครับ ถ้าคุณเดินทางกลับตอนนี้ เกิดเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะทำอย่างไรล่ะ”
“ฉันค่อยยังชั่วขึ้นแล้วค่ะ” เธอพูดพลางพยายามลุกขึ้นเพื่อแสดงว่าตนเองไม่ได้เป็นอะไรมากจริง ๆ ทว่าร่างกายเจ้ากรรมกลับโซเซรวนเรเหมือนจะล้มลงทุกขณะ จนชายหนุ่มต้องถลาเข้ามาช่วยประคอง
“ยืนยังแทบจะไม่ไหวกลับบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไรแล้ว ผมดูสภาพของคุณแล้วคุณน่าจะยังไม่ไหวนะครับ”
“ดิฉัน…” เธอพยายามจะเถียงทว่าโดนตัดบทเข้าเสียก่อน
“ไม่ต้องพูดแล้วครับผมให้คุณขึ้นไปนอนบนห้องผมก่อน ถ้าคุณไม่อยากเดินไปเองเดี๋ยวผมอุ้มก็ได้” โลเวลล์ไม่ได้พูดเปล่าเขายังช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มทันที
“คุณ” แพรไหมถึงกับร้องเสียงหลง เพราะถูกเหวี่ยงเปลี่ยนท่าโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้เธอเลยยิ่งมึนหัวมากกว่าเดิม หญิงสาวหลับตาแน่น เกร็งตัวไม่กระดุกกระดิก
“กลัวผมทำตกเหรอ” เขาถาม
“ไม
