ปะทะ ( คิดว่าจะหนีผมพ้นงั้นเหรอ ) #1
820 Words
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
“คุณสิตาผมบอกให้คุณจดรายงานการประชุม นี่มันอะไรของคุณไปทำมาใหม่ ตัวเลขมั่วขนาดนี้ผมจะอ่านเข้าใจได้ยังไง ถ้าทำไม่เป็นก็ลาออกไป งานง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำไม่ได้” โลเวลล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“รับทราบค่ะท่านประธาน ดิฉันขอโทษค่ะ” สิตารีบยกมือไหว้ขอโทษอย่างลนลาน
“ผมขอภายในหนึ่งชั่วโมง คุณต้องเอารายงานการประชุมมาให้ผมใหม่ ผมเกลียดที่สุดคือคนที่ทำงานไม่เป็นมืออาชีพ”
“ค่ะ… ค่ะท่านประธาน” สิตาหน้าเสียจนอยากจะร้องไห้ เจ้านายคนใหม่ของเธอช่างโหดสมกับคำร่ำลือ ไหนว่าเขาเจ้าชู้ เราหรือก็สู้อุตส่าห์แต่งตัวมาขนาดนี้ ทว่าแม้แต่หน้าเธอเขากลับไม่มอง สิตาได้แต่คิดอย่างขุ่นเคือง
อย่างไรก็ดีทางด้านโลเวลล์ ยิ่งคิดก็ยิ่งเกรี้ยวกราด ทำไมคุณชาญถึงเลือกคนแบบนี้ให้มาทำงานกับเขานะ ทำงานก็ไม่ได้เรื่อง ดีแต่แต่งตัวสวยมาอ่อยเขา ถึงชายหนุ่มจะเจ้าชู้ แต่ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่จะสามารถทำให้เขามีอารมณ์ได้ ผู้หญิงพื้น ๆ แบบสิตาจึงยิ่งน่าเบื่อ มีสมองแต่ไม่ใช้ ดันจะมาใช้รูปร่างอย่างผิดที่ผิดทาง
“แทรี่ไปเรียกคุณชาญเข้ามาพบฉันด่วน”
“รับทราบครับเจ้านาย” แทรี่ตอบรับก่อนชวนคุยขึ้นมาอีก “ทำไมช่วงนี้เจ้านายอารมณ์ร้ายจังครับ หรือเป็นเพราะอากาศเมืองไทยร้อน เลยทำให้เจ้านายอารมณ์เสีย คุณสิตานั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องเลยครับ คงจะกลัวมาก”
“ก็ทำงานไม่ได้เรื่อง! คุณชาญนึกยังไงถึงส่งคนทำงานห่วยแบบนี้มาให้ฉันก็ไม่รู้”
“แต่เธอเป็นเลขาคุณชาญมาสามปีแล้วนะครับเจ้านาย น่าจะทำงานโอเคอยู่” แทรี่รีบแก้ต่างแทนเพราะไม่อยากให้เจ้านายเปลี่ยนคนใหม่ เห็นคุณชาญบอกต้องรับสมัครใหม่เลยถ้าคุณสิตาทำไม่ได้
“ดีแต่ยั่วผู้ชายละสิ ไม่มีสมอง” โลเวลล์ก้มหน้าดูเอกสารพลางบ่นออกมาเสียงดังจนแทรี่สะดุ้ง เลขานุการหนุ่มจึงกระตือรือร้นรีบร้อนขึ้นมาทันที
“ผมไปตามคุณชาญให้นะครับ”
“รีบไสหัวไปเลย ก่อนที่ฉันจะโมโหมากกว่านี้” โลเวลล์กระแทกแฟ้มเอกสารอย่างแรงคล้ายต้องการระบายความหงุดหงิด
กระทั่งสิบนาทีต่อมา เสียงเคาะประตูก็ดัง
“ท่านประธานมีอะไรครับ เห็นเรียกหาผม” ชาญเอ่ยถามทันทีหลังจากเปิดประตูเข้ามา
“คุณหาคนทำงานไม่เป็นมาทำงานกับผม แค่สรุปรายงานการประชุมยังทำไม่ได้เลย แล้วผมจะมีไว้ทำไม ผมอยากให้คุณส่งคนใหม่มาให้ผม”
“คุณสิตาทำงานเลขามาตลอดนะครับท่านประธาน ถ้าจะเอาคนอื่นมีอย่างเดียวคือรับสมัครใหม่ไปเลยครับ แต่ท่านประธานมาอยู่ไม่นาน เราจะเปิดรับสมัครแบบพาร์ตไทม์แบบนี้เหรอครับ?”
“ผมไม่สนว่าคุณจะทำยังไง ที่ผมสนคือผมอยากได้ผู้ช่วยคนใหม่ ที่มีประสบการณ์และประสิทธิภาพมากกว่านี้ เอาคนของคุณคืนไป ช่วงนี้ผมจะให้แทรี่กับเดม่อนทำเอง”
“ครับ อย่างนั้นผมจะรีบประกาศรับสมัครคนใหม่มาให้ท่านประธานเลยครับ” ชาญรีบกล่าวอย่างนอบน้อมด้วยกลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายยิ่งขุ่นเคือง ทว่าในใจก็พลอยนึกไปว่า ‘เฮ้อ… แล้วจะไปหาใครมาล่ะทีนี้ โหดขนาดนี้ใครจะมาอยู่ด้วยได้’ พร้อมขอตัวออกจากห้องก่อนที่จะโดนบ่นเพิ่ม
ครั้นเห็นหน้าเลขานุการสาว เขาได้เอ่ยว่า “คุณสิตากลับไปทำงานกับผมตามเดิม ไม่ต้องมาทำกับท่านประธานอีก”
“ทำไมล่ะคะ หรือสิตาทำอะไรผิดพลาดตรงไหน” สิตาไม่อยากเสียตำแหน่งนี้ไปให้คนอื่น เพราะเธออยากอยู่ใกล้กับท่านประธาน ถึงเขาจะดุร้ายแต่เขาก็หล่อมาก ถูกใจเธอที่สุด
“คุณอย่าเพิ่งถามเลย เดี๋ยวท่านประธานก็เปิดประตูออกมาเจอหรอก”
พูดเสร็จ ชาญก็รีบเดินกลับห้องตัวเอง ยังรู้สึกเสียวสันหลังไม่หาย สายตาอำมหิตของท่านประธานน่ากลัวเหลือเกิน เขายังไม่อยากหัวหลุดจากบ่า
ทางด้านในห้อง แทรี่จึงเอ่ยว่า “เจ้านายให้ผมทำหน้าที่นี้เลยก็ได้นะครับ ไม่ต้องหาคนใหม่ เพราะเดม่อนก็ช่วยผมได้ครับ”
“อืม ไปทำรายงานการประชุมมาให้ฉันใหม่” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบตกลงเสียทีเดียว ทว่าก็ไม่ได้ปฏิเสธ
“รับทราบครับเจ้านาย”
ด้วยความหงุดหงิดที่งานไม่ได้ดังใจ โลเวลล์จึงคิดว่าการขึ้นไปหาแอริน อาจจะทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นบ้าง
“เจ้านายจะไปไหนครับ”
โลเวลล์ไม่ตอบ กลับเดินล้วงกระเป๋าตรงเข้าลิฟต์ส่วนตัวไปทันที
- Writer
