แต่งงาน!? (ฝันไปเถอะผมไม่เคยคิดเรื่องนี้) # 2
1187 Words
โลเวลล์ยังหวงความโสด แค่คิดว่าจะมีมนุษย์ผู้หญิงมาอยู่กับเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ชายหนุ่มก็ขนลุกแล้ว คิดไม่ออกว่าความรู้สึกที่ต้องรับผิดชอบพวกเธอตลอดทุกวันจะเป็นอย่างไร
เพราะว่ามันไม่เคยมีในหัว
อายุขนาดเขาเรียกว่าพึ่งจะเริ่มต้นชีวิตในแบบฉบับจัดเต็ม เขาอยากไปไหนก็ไปไม่ต้องคอยกังวล หรือต้องรายงานใคร อยากดื่ม อยากเที่ยว อยากควงกับใครก็ได้ ชายหนุ่มอยากสนุกให้เต็มที่กับชีวิต ทั้งยังรักอิสระมากกว่าที่จะหยุดอยู่กับผู้หญิงแค่คนเดียว
พลีส!!!... จะมีใครเข้าใจเขาบ้าง
ให้เขาแต่งงานตอนนี้สู้ให้เขากระโดดลงจากหน้าผายังจะง่ายเสียกว่า เขาต้องหาทางยื้อเวลาออกไปอย่างน้อย สักอายุสามสิบแปดก่อนเถอะ คงต้องทำอะไรสักอย่าง เขาจะเสนอให้มัมกับแด๊ดไปเที่ยวรอบโลก มัมจะได้ไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ ใช่แล้วนี่คือทางออกที่ดีที่สุด โลเวลล์ยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
เขาโทรศัพท์หาแทรี่ผู้ซึ่งทำหน้าที่เป็นทั้งเลขานุการและบอดีการ์ดคนสนิท
“แทรี่เข้ามาหาฉันหน่อย”
(รอสิบนาทีนะครับเจ้านาย)
เสียงเคาะประตูดังขึ้น หลังจากได้รับคำอนุญาต อีกฝ่ายก็เปิดเข้ามา
“เจ้านายเรียกผมมา มีอะไรครับ เป็นอะไรหรือเปล่าเห็นหน้าเครียด ๆ”
แทรี่มองหน้าคนเป็นนายก่อนทำหน้ายิ้มแหยให้อีกฝ่าย พิจารณาจากสีหน้า เจ้านายของเขาคงกำลังเครียดมากจริง ๆ เขารู้จักเจ้านายดี
“จะไม่ให้เครียดได้ไงวะ ฉันพึ่งวางโทรศัพท์จากมัม มัมอยากให้ฉันแต่งงาน อยากให้ฉันมีเมีย ซึ่งมันหมายถึงฉันต้องขาดอิสรภาพ คิดแล้วอยากจะบ้าตาย แค่คิดเรื่องนี้ฉันก็ขนลุก” โลเวลล์ตอบเสียงเข้ม พร้อมทั้งทำหน้าทำตาขนลุกขนพอง
“ก็เจ้านายเล่นเป็นข่าวกับสาวไม่ซ้ำหน้าทุกวันแบบนี้ เป็นธรรมดาที่มาดามจะเป็นห่วงล่ะครับ ผมว่าเจ้านายลองหยุดเป็นข่าวกับผู้หญิงสิครับ มาดามจะได้เลิกห่วง” แทรี่พูดเสร็จรีบก้มหน้าหลบสายตาเหี้ยมนั้นทันที
“สรุปแกอยู่ข้างไหนกันแน่ ฉันเรียกแกมาปรึกษา ไม่ให้มาซ้ำเติม พูดมันง่ายแต่มันทำยาก แกไม่เป็นฉันไม่รู้หรอก” โลเวลล์มองหน้าแทรี่ตาขวาง เขากำลังโมโห ปัญหานี้สำหรับเขามันยากยิ่งกว่าแก้โจทย์คณิตศาสตร์เสียอีก สมองอันชาญฉลาดเรื่องงาน แต่เรื่องนี้เขาหาทางแก้ไม่ตกจริง ๆ เขาไม่ชอบการผูกมัดเลยให้ตายสิ เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน จะให้มีเมียเลย มันข้ามขั้นตอนไปหรือเปล่า ยังไม่เคยมีโมเมนต์ซื้อดอกไม้กับช็อกโกแลตให้ผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ อย่างน้อยผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วย เขาจะต้องหาเองและเป็นคนที่เขาอยู่ด้วยแล้วไม่อึดอัด ที่สำคัญต้องสวย ใช่! นี่คือเบสิกพื้นฐานที่เธอคนนั้นจำเป็นต้องมี
“ก็ต้องข้างเจ้านายอยู่แล้วครับผม”
แม้ไม่เห็นด้วยก็ตาม ประโยคหลังเขาพูดในใจ ถ้าขืนพูดออกไป มีหวังโดนเตะออกนอกห้องแทบไม่ทันแน่
“นายช่วยฉันคิดหน่อยสิ ฉันว่าจะให้มัมกับแด๊ดไปฮันนีมูนรอบโลกอีกรอบ นายว่าความคิดนี้ดีหรือเปล่า มัมจะได้เลิกกดดันฉันเรื่องแต่งงาน”
“ดีครับ อย่างนั้นผมจะจัดการเรื่องตั๋วให้เรียบร้อยครับ”
“อืม... เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า ยังไงฉันก็ไม่มีทางแต่งงานเด็ดขาด รอให้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกให้ได้เสียก่อนเถอะ แล้วเรื่องกำหนดการเยือนประเทศไทย นายแจ้งฝั่งนู้นหรือยัง”
โลเวลล์ถามถึงโครงการก่อสร้างศูนย์การค้าและคอนโดมิเนียมในประเทศไทย ซึ่งเหลือเพียงตกแต่งอีกเล็กน้อยก็เปิดให้บริการได้แล้ว ‘ดาร์ตันแลนด์มาร์ก’ จะเป็นศูนย์รวมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นห้างสรรพสินค้าที่รองรับร้านค้ากว่าหนึ่งหมื่นร้าน สินค้าแบรนด์ดังจะขนกันมาเปิดที่นี่ เป็นศูนย์รวมความบันเทิง โรงหนัง และโรงละคร โรงยิมพร้อมอุปกรณ์ครบครัน คอนโดมิเนียมสุดหรูเกรดไฮเอนด์สำหรับรองรับลูกค้ากระเป๋าหนักที่ชอบชีวิตติดปีกและชอบความสะดวกสบาย เนื่องจากการอาศัยอยู่ที่นี่ เมื่ออยากชอปปิง แค่ก้าวเท้าออกจากห้องก็ถึงแหล่งรวมสินค้าที่มีทุกอย่างให้เลือกสรร
“ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วใช่ไหม ฉันไม่ชอบความผิดพลาด ทุกอย่างต้องเพอร์เฟกต์เพราะฉันทุ่มเทกับโพรเจกต์นี้มาก เราจะผงาดขึ้นเป็นผู้นำอันดับหนึ่งในภูมิภาคเอเชีย”
โลเวลล์กล่าวอย่างจริงจัง เวลาทำงานเขาเต็มที่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้
“เรียบร้อยครับเจ้านาย ผมประสานงานกับฝั่งนู้นไว้แล้ว ทุกอย่างถูกเตรียมการไว้พร้อมครับ ไปถึงเราจะประชุมพร้อมทีมบริหารเพื่อวางแผนการขายกับวางแผนโพรโมชัน สำหรับรองรับทั้งลูกค้าที่จะซื้อและก็เช่าอยู่ครับ”
“เราคงต้องอยู่ไทยสักระยะ ฉันอยากได้ผู้ช่วยส่วนตัวตอนที่เราอยู่เมืองไทย สำหรับช่วยประสานงาน และก็ดูแลฉัน บอกคุณชาญเตรียมคนไว้ให้ด้วย”
“รับทราบครับ เจ้านายอยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชายครับ ผมจะได้แจ้งถูก”
“ขอเป็นผู้หญิงละกัน ขอแบบไม่แก่นะ นายก็รู้ฉันชอบของสวย ๆ งาม ๆ จะได้เจริญหูเจริญตา ฉันจะรีบเคลียร์งาน มีเอกสารอะไรสำคัญที่ต้องให้ฉันเซ็นก็ให้รีบเอาเข้ามา เราจะได้ออกเดินทางกัน นายออกไปได้แล้ว”
“แล้วเจ้านายจะให้ผมเรียกคุณแอรินไปปรนนิบัติด้วยไหมครับ จะได้ช่วยผ่อนคลาย หรือเจ้านายจะเรียกใช้ดาราที่อยู่เมืองไทยดีครับ…?”
“อืม ความคิดเข้าท่าดีนะฉันว่าพาแอรินไปด้วยดีกว่า ถ้าฉันอยากเปลี่ยนค่อยส่งกลับ จัดการได้เลย และคืนนี้ช่วยนัดเมด้าด้วย สี่ทุ่มที่เพนต์เฮาส์”
“ครับเจ้านาย”
“ขอบใจมากแทรี่ นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ แล้วเรื่องที่ฉันให้ไปจัดการอย่าลืมละ”
“ครับเจ้านาย”
“ไม่แน่นะครับการเดินทางครั้งนี้ เจ้านายอาจจะได้พบผู้หญิงที่ทำให้อยากแต่งงานก็ได้นะครับ เพราะผมได้ยินว่าสาวไทยขึ้นชื่อเรื่องความสวย เจ้านายอาจจะตกหลุมรักกับสาวไทยสมใจมาดามก็ได้นะครับ”
พูดเสร็จก็รีบเปิดประตูออกไปทันที ทว่าแทรี่ก็ยังได้ยินเสียงพูดแว่ว ๆ ว่า “ฝันไปเถอะ” ลอยตามหลังมา
แทรี่รู้สึกหนักใจแทนผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของโลเวลล์มาก เพราะเจ้านายของเขาเป็นคนที่ไม่เหมือนคนอื่น ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย เจ้าระเบียบ ที่สำคัญคือเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ แต่คงไม่แปลกเพราะเจ้านายหล่อเฟี้ยวเสียขนาดนั้น มีแต่สาว ๆ วิ่งเข้าใส่
เฮ้อ!… แค่คิดก็สยองแทน
- Writer
