“สะ สวัสดีค่ะ” ฉันกับนานะยกมือไหว้พร้อมกัน จนแม่ของกัปตันโซลรับไหว้เราด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีจ้ะ ตอนแรกว่าจะนัดทำความรู้จักบัตเลอร์เจ้าโซลแล้วฝากฝังดูแลลูกชายหน่อย แต่เป็นหนูมาหาแทน เฮ้อ... การเจอกันครั้งแรกของเรา มันไม่น่าประทับใจเลยเนอะ”
ฉันกลืนน้ำลายดังอึก แม่เขาสวยมากแล้วดูใจดีมาก ๆ นะ แต่ทำไมไม่รู้ฉันไม่กล้ามองตาท่านเลย เหมือนท่านกำลังเก็บอารมณ์โกรธไว้ในนัยน์ตาคู่นั้น
ซึ่งไม่รู้ว่าโกรธฉันหรือลูกชายตัวเอง
จนฉันตัดสินใจยกมือไหว้ท่านอีกครั้ง แล้วกล่าวขอโทษจากใจ
“หนูขอโทษที่ทำหน้าที่ตรงนั้นต่อไม่ได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะน้าเข้าใจ ว่าแต่เจ็บตรงไหนบ้างมั้ย?” ฉันส่ายหน้าเล็กน้อยด้วยความเกรงใจ
“ไม่เจ็บเลยค่ะ”
“เจ็บใจค่ะ” อยู่ ๆ ไอ้นานะก็แย้งขึ้นมา โอ๊ย! ทำไมวันนี้มันเผือกเก่งจังวะ
“ขออนุญาตตอบแทนใบผักทุกอย่างนะคะ เพราะหนูเชื่อว่าผู้หญิงที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์แบบนั้นมา คงไม่กล้าพูดอะไร”
ฉัน
