EPISODE 01(3)
638 Words
“จะบ้าตายกับความรักแน่นแคว้นของพี่น้องสามคนนี้” นินจาจิกกัดหลานทั้งสามหลังจากที่ทำแผลให้พวกเขาเรียบร้อย และพวกเขาพากันไปนั่งดูการ์ตูนอีกห้อง
นินจาเป็นเพศทางเลือก เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันสามคน ฉัน มิ้น นินจา มักทำให้คนภายนอกคิดว่าเราอยู่กันแบบสามคนผัวเมีย ซึ่งความจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น ทว่าเราก็ไม่คิดจะอธิบายกับใคร จะคิดยังไงก็ปล่อยเขาไป แค่เรารู้ว่าครอบครัวเราโอเคก็พอ
“แล้วนี่เด็กยักษ์คนนั้นเจ็บมากหรือเปล่า” ฉันถามด้วยความเป็นห่วงเด็กคนนั้น เพราะถ้าโดนสามคนนี้รุมเมื่อไหร่ ก็ยากพอสมควรที่จะรับมือ
“เละจ้ะ วิ่งร้องไห้กลับบ้านไปแล้ว อีกหน่อยผู้ปกครองคงโทรเข้ามาเบอร์แกอะ” นินจาบุ้ยหน้ามาทางฉัน
“รุนแรงมากเลยเหรอ” ถ้าบอกผู้ปกครองโทรเข้ามานี่ ไม่ลูกเขาเป็นเยอะ ก็คงจะเพราะไม่พอใจเอามาก ๆ แล้วมาหาเรื่องโทษว่าทางฝั่งลูกฉันรุมรังแก
“ไม่เท่าไหร่นะ ไทน์งับแขน ไทม์ต่อยเบ้าตา ริกะงับหู”
“...” นี่เรียกไม่เท่าไหร่เหรอ
“เอิ่ม? นี่ฉันเลี้ยงเด็ก ๆ ยังไงกันนะ ทำไมถึงได้ร้ายกันอย่างนี้” มิ้นทำหน้าบอกบุญไม่รับ เพราะเธอน่ะชอบให้ท้ายลูกของฉัน และลูกของเธอด้วย
ครืด ครืด
“มาละ เฮ้อ…” แค่เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาฉันก็ต้องถอนหายใจรัว ๆ ลูกฉันน่ะก่อเรื่องจนฉันจำเบอร์เพื่อนแถวบ้านขึ้นใจ
“สวัสดีค่ะ”
(แม่น้องไทน์ไทม์ใช่ไหมคะ)
“ค่ะ”
(นี่แม่ปล่อยให้ลูกของแม่มาทำร้ายน้องยักษ์ได้ไงคะ หลายรอบแล้วนะคะแม่ ทำไมไม่ดูแลอบรมสั่งสอนให้ดีคะ)
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ เด็กน้อยก็ทะเลาะกันตามประสาเด็ก ค่ารักษาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวแม่ไปจัดการให้ค่ะ”
(ใช้เงินฟาดปัญหาบ่อย ๆ ไม่ดีนะคะแม่ อีกหน่อยลูกแม่จะกลายเป็นเด็กมีปัญหา แบบนี้สินะเด็กไม่มีพ่อคอยอบรมสั่งสอน ทำให้เด็กไม่มีความเป็นผู้นำ)
“แม่น้องยักษ์คะ เท่าที่รู้มาน้องยักษ์ก็มีพ่อนี่คะ แต่ทำไมน้องยักษ์ถึงมีนิสัยเกเพื่อน แบบนี้เรียกพ่อไม่สั่งสอนหรือแม่ไม่สั่งสอน หรือครอบครัวไม่สั่งสอนดีคะ เพราะที่ฟังเด็ก ๆ เล่าน้องยักษ์ด่าว่าเจ้าเด็กสามคนไม่มีพ่อนะคะ เจ้าเด็กทั้งสามถึงได้ลงมือ และก็เจ็บตัวมาไม่ต่างกันเลย ความจริงปมด้อยของคนอื่นแม่ควรสอนลูกนะคะว่าไม่ควรเอามาพูด เด็กทะเลาะเดี๋ยวเขาก็ดีกัน ต่างจากผู้ใหญ่นะคะแม่ อย่าว่าสอนเลยนะคะ เรียกบอกบุญเถอะค่ะ แม่ช่วยสอนลูกแม่ใหม่ด้วยนะคะ ส่วนค่ารักษาจะโอนเข้าบัญชีเดิมค่ะ แจ้งยอดมาทางไลน์ได้เลย ขอบคุณค่ะ”
วางสายสิคะรออะไร รอให้ได้ยินเสียงกรี๊ดของอีกฝั่งไม่เอาด้วยนะคะ
“สุดยอดค่า เป็นคุณแม่ที่ปกป้องลูกได้ดีมาก”
“พอเลยมิ้น ลูกเราก็ผิดเถอะ ความจริงเราควรเป็นฝ่ายได้เปรียบด้วยซ้ำถ้าน้องไทม์ไม่หัวรุนแรง” บ่นอย่างเหนื่อยใจ ฉันน่ะเหนื่อยมาก ๆ เลย เหนื่อยที่ต้องมาตามแก้เรื่องที่ลูกมักไปทำร้ายร่างกายเพื่อน ทั้งที่อายุแค่ 5 ขวบ
“หัวรุนแรงเหมือนพ่อน่ะสิ”
เพี้ยะ! เสียงมือมิ้นที่แตะกับปากนินจา เสียงดังอยู่นะ
“จะพูดเสียงดังให้หลานมาได้ยินหรือไง เดี๋ยวก็ได้ถามได้สงสัยอีก” มิ้นเอ็ดนินจาไปหนึ่งที
“เออ ๆ โทษ ๆ ขอโทษนะทิชา”
“อืม ไม่เป็นไร”
- Writer
