ภายในห้องนอนที่เกิดเรื่องขึ้นเมื่อคืนนี้เมื่อมองไปที่เตียงฉันนึกสะเทือนใจกับคำพูดและการกระทำต่าง ๆ ที่ทิกเกอร์ทำ ฉันนั่งบนเตียง ทิกเกอร์ยื่นสมาร์ตโฟนมาให้ฉัน ฉันจึงรับไว้
“ถ้าโทรศัพท์ไม่ตกที่นี่ เกอร์คงไม่มีโอกาสได้รู้ว่าเรามีลูกด้วยกัน เกอร์คงไม่รู้เลยว่าเกอร์เป็นพ่อคนแล้ว” ทิกเกอร์รำพึงรำพันพร้อมน้ำตาขณะที่นั่งอยู่ที่พื้นตรงหน้าฉัน
“…” ก็ใช่ ถ้าฉันไม่ออกมาซื้อของบางทีก็ไม่ต้องเจอกับทิกเกอร์ ทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้
“ทิชา เรื่องเมื่อวานเกอร์ขอโทษ ทั้งการกระทำและคำพูด เกอร์ผิด เกอร์หึง เกอร์หวง เกอร์โกรธที่ทิชาทิ้งเกอร์ไปกับผู้ชายคนอื่น แล้วเกอร์ก็ขอโทษกับเรื่องเมื่อ 6 ปีก่อน คำพูดร้าย ๆ ที่ออกจากปากเกอร์ ทิชาจะตบจะตีเกอร์ยังไงก็ได้ เกอร์จะไม่โกรธทิชาสักนิด” ทิกเกอร์คว้ามือฉันไปหมายจะให้ฟาดหน้าเขา ทว่าฉันรั้งมือเอาไว้ เขาจึงเอาไปกอบกุมและสูดดม
“…” มาถึงจุดนี้ฉันไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร
