Chartchanok Part
ฉันเหลือบมองนาฬิกาข้อมือที่เฮียภาคย์สวมใส่อีกครั้ง หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ฉันเคยคิด เคยหวัง ที่จะได้เป็นผู้หญิงที่มีค่า มีความหมายสำหรับผู้ชายอย่างเฮียภาคย์ เหมือนวันนี้ฉันจะสมหวังกับสิ่งที่ตั้งใจนั้นๆ อกมันสั่นไหว หัวใจเต้นแรงไปหมด มันควบคุมความรู้สึกให้ปกติไม่ได้เลย
"ใครฉีดน้ำหอม!" คำพูดของเฮียภาคย์ ทำให้ฉันละสายตาขึ้นมาจากชามข้าวต้มอีกครั้ง
"ฉันถามว่าใครฉีดน้ำหอม!"
"นะ หนูเองค่ะ" เด็กรับใช้ภายในบ้าน ที่ยืนเคียงข้างแม่บ้าน รีบสารภาพพร้อมกับชูมือขึ้นมาเหนือหัวอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ออกไปจากห้องอาหาร แล้วทีหลังห้ามฉีดน้ำหอมระหว่างที่อยู่ในบ้านของฉัน!"
ฉันเผลอมองเฮียภาคย์กับสาวใช้คนนั้นสลับกัน เห็นเด็กสาวผลุบตามองต่ำ แสดงท่าทีที่เรียกว่าหวาดกลัว
"ทุกคนที่อยู่ในบ้านนี้ก็เหมือนกัน ใครฉีดน้ำหอม กูไล่ออก!"
ทั้งห้องอาหารตกอยู่ในสภาวะเงียบงัน คำสั่งของเฮียภาค
