เด็กของเฮีย

กันท่า

Chartchanok Part

มือเรียวกำกางเกงบริเวณหน้าขาของตัวเองเอาไว้แน่น ขอบตาแดงก่ำ เมื่อความรู้สึกที่ฉันกำลังเผชิญ มันกำลังถาโถมเข้ามาแบบตั้งตัวไม่ทัน

ฉันที่กำลังก้าวขาออกห่างจากบริเวณนั้นจำเป็นต้องชะงักค้าง เมื่อพื้นที่ด้านหน้า ถูกขวางทางด้วยลูกน้องของเฮียภาคย์

นับสิบที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน มีศุภกรเป็นหัวโจกเป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งฉันหมุนกายกลับไปเผชิญหน้า กับคนที่อยู่ด้านหลังของฉันทันที

"เอาคนของคุณกลับไปเลยนะ อย่ามาวุ่นวายที่นี่"

ฉันร้องออกไปทันที ผู้คนที่เข้ามารับบริการที่โรงพยาบาลต่างก็หันมามองที่ฉันกันจ้าละหวั่น การกระทำของเขามันคล้ายกับกระทำที่เรียกว่าอุกอาจ เขาอาจจะกำลังบังคับฉัน ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่มีทางยอมให้เป็นแบบนั้น

"บอกให้เอาคนของคุณกลับไปไง ที่นี่เป็นโรงพยาบาล มีไว้รักษาคนเจ็บคนป่วย คนที่ไม่ได้ป่วย ..ก็ไสหัวออกไปไกลๆ!"

ฉันตะโกนออกไปอย่างไม่ไว้หน้า ไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ ว่าจะพบ