รถกะบะคันเล็ก ดูเก่า และตีคอกด้วยไม้ไว้ที่ทางด้านหลัง คล้ายรถอีแต๋นหรือรถเกษตร พาฉันมุ่งหน้าออกมาจากบริเวณนั้น ทั้งที่ภายในใจของฉันยังไม่ได้สงบดี เหตุการณ์เมื่อกี้นี้ยังทำให้ตกใจ ไม่อยากจะนึก หากเมื่อสักครู่ฉันล้มกระแทกอย่างแรง ลูกของฉันจะได้รับอันตรายหรือเปล่า เพียงแค่นึกคิด น้ำตาก็ตั้งเค้าที่จะคลอหน่วยออกมา
"หนู ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก ไม่ต้องร้องนะ บริเวณที่หนูอยู่เมื่อสักครู่ เป็นเขตรอยต่อของรีสอร์ทกับที่สาธารณะ ไอ้พวกนั้นก็พวกขี้เมา วันๆไม่ทำงานทำการ หาปล้นชิงทรัพทย์นักท่องเที่ยวทั้งนั้น ทั้งๆที่หนูก็ไม่ได้ถืออะไรติดตัวมา มันคงเห็นว่าหนูสวยแหละ ..แต่ไม่เป็นไรแล้วนะ อยู่กับป้า และลุงผู้ใหญ่ จะไม่มีใครทำอะไรหนูได้ เอาหัวของป้าเป็นประกัน"
น้ำตาของฉันร่วงเผาะเมื่อได้ยินแบบนั้น ก่อนที่ฉันจะยกมือไหว้ป้าและลุงทั้งสองทันที
"ขอบคุณนะคะที่ผ่านมา ..ขอบคุณที่ช่วยหนูนะคะ"
"แล้วนี่หนูมาที่นี่กับ
