Nadthaphark Part
"ปล่อยไป อวดดีนักก็ปล่อยไป สุดท้ายก็ต้องซมซานกลับมาหากูอยู่ดี!"
เพล้งงงงงง!
ขวดบรั่นดีที่วางอยู่ใกล้ๆ ถูกเขวี้ยงเข้ากับเสาบ้านจนมันแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อสายตาของผมมองเห็นร่างของฉัตรชนกที่ทิ้งห่างออกไป เด็กจองหอง เด็กอวดดี ทั้งที่ไม่มีปัญญาจะดิ้นได้ ทั้งที่รู้ว่าดิ้นไปก็ไม่มีความหมาย แต่ยัยนั่นก็จะลองดีซะให้ได้
หากผมไม่เข้าไปช่วยเหลือตั้งแต่ตอนนั้น หากผมปล่อยให้ยัยนั่นรู้จักนรกจากคนอื่นซะบ้าง เห็นว่า เธอจะไม่กล้ามาหยิ่งผยองและอวดดีใส่ผมแบบนี้
"พี่ภาคย์คะ ลินว่า.."
"อย่าพูดถึงคนอื่นนะน้องลิน น้องลินเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนบอกกับพี่ว่ายังรักพี่ ยังอยากกลับมาคบกับพี่ ขึ้นไปด้านบนสิ ซ้ายมือสุดคือห้องของพี่ หากคิดที่จะกลับมาคบกัน มันต้องไม่ใช่แบบตอนนั้น หากคิดที่จะกลับมาคบกัน ห้ามคิดที่จะเดินออกไปจากชีวิตของพี่ ห้ามทำแบบที่เคยทำ ห้ามทำแบบที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้ทำ!"
