"ขอโทษค่ะ อย่าโกรธหนูนะ.."
คนตรงหน้าบดกรามแน่น ดวงตาคมกริบจับจ้องที่ฉันไม่วางตา และฉันก็เลือกที่จะคลี่ยิ้มออกมา
"ใส่เสื้อนอนไหมคะ ให้หนูไปหยิบให้ไหม?"
ฉันเอียงหน้ามองเขาในระยะใกล้ กวาดสายตาไปทั่วใบหน้าหล่อเหลา ยิ่งมองใกล้ ฉันยิ่งมองเห็น ว่าทุกอย่างที่เป็นเขามันดูดีแค่ไหน ผิวขาวเนียนไม่ต่างจากผู้หญิง ริมฝีปากหยักได้รูป เป็นสีชมพูเข้ม ไม่เหมือนคนที่ชอบสูบบุหรี่จัด ส่วนดวงตาคู่ที่กำลังทอดมองฉัน มีเสน่ห์ น่าค้นหา ทุกอย่างที่เป็นเขา มันทั้งเพอร์เฟคและลงตัว
"ฉันไม่ชอบใส่เสื้อนอน"
"เป็นคนขี้ร้อนเหรอคะ หนูปรับแอร์ให้ไหม"
"อยากเอาใจฉันหรือไง"
เขาดึงร่างของฉันเข้าไปใกล้ จนฉันขึ้นไปนั่งเกยทับบนหน้าตักแกร่งอีกจนได้
"หนูไม่อยากให้เฮียภาคย์โกรธค่ะ หนูอยากทำให้เฮียภาคย์พอใจ"
ท่อนแขนเรียวเคลื่อนไปเกี่ยวกอดที่ลำคอหนาเอาไว้ พลางใช้มืออีกข้างลูบไล้ฝ่ามือไปตามแก้มสากเบาๆ
"แล้วอยากรู้หรือเปล่า
