ฉันดันแผงอกแกร่งออกห่าง แต่ทว่าแรงของฉันกลับไม่สามารถทำให้ร่างสูงโปร่งที่ยืนขวางขยับเขยื้อนออกไปจากตรงนั้นได้ ฉันมองสบตากับดวงตาคมเฉียบด้วยความไม่พอใจ อาการคลื่นไส้กำลังรบกวนฉันอีกครั้ง ซ้ำในส่วนที่เฮียภาคย์ทำให้ฉันรู้สึกไม่โอเคมันก็ไม่ทันจางหาย ส่งผลให้อาการที่คุกรุ่นในอกแทบระเบิดออกมา
"ถ้าฉันโอนเงินให้เธอเล่นๆ สักสองสามแสน ลองบอกหน่อยซิว่าอาการเหม็นขี้หน้าฉันที่เธอเป็น มันจะหายหรือเปล่า"
"เอาเงินของคุณคืนไป ไม่ต้องมาต่อรองอะไรทั้งนั้น ถอยออกไปเลยนะ เหม็นน้ำหอม เหม็นขี้หน้า"
"สักสี่ห้าแสนเลยก็ได้นะ จะได้เลิกอวดเก่ง เลิกปากดี แล้วเดินกลับเข้ามาในอ้อมกอดของฉันดีๆ"
"สี่ห้าแสน แลกกับการไปอยู่ในจุดที่ไม่มีค่า ขอโทษนะคะ หนูไม่ต้องการ"
ฉันยังคงความพยายามที่จะเลี่ยงห่าง พยายามดันร่างสูงออกให้พ้นทาง แต่ทุกอย่างมันกลับไม่ได้ดั่งใจ
"แล้วการที่เธอคิดที่จะไปรับเงินคนอื่น เพื่อมาใช้หนี้ฉัน คน
