เด็กของเฮีย

คนพาล

Nadthapark Part

ไม่รู้ว่าระดับความโมโหของผมมีมากแค่ไหน แต่วินาทีนั้น มันลืมความเจ็บเคืองของบาดแผลที่โดนมีดบาท ผมจ้องหน้าฉัตรชนกแบบไม่หลบตา หากจะให้ผมพยายามง้องอนเธอดีๆ ผมทำและทนได้ แต่หากจะให้ผมยอม หรือปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับผู้หญิงของผม เชื่อเถอะ ว่าผมไม่มีวันยอม

"เหอะ ..ก็แอปเปิลเหมือนกันไหมวะ ไอ้ที่ฉันซื้อมา สดกว่า สะอาดกว่า และอร่อยกว่าด้วยซ้ำ ทำทีเป็นปลอกมาให้ ร้อยทั้งร้อยมันไม่ได้ทำเอง!"

"แล้วโมโหให้ได้อะไร การที่เขามีน้ำใจเอามาให้ มันก็ดีมากแค่ไหน จะหาเรื่องให้มันได้อะไรขึ้นมา!"

"ฉันหรือมันกันแน่วะ ที่เป็นผัวเธอ!"

ผมตะคอกออกไปอย่างทนไม่ไหว ผมไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำ ว่าตรงนั้นมันจะมีใครหรือไม่ อารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ในอก มันมากเกินกว่าที่ผมจะระงับเอาไว้ได้ สุดท้าย หากไม่ได้ปลดปล่อยออกไป ผมทนไม่ไหวอย่างแน่นอน

"ออกไปห่างๆฉัน อย่ามาเข้าใกล้ฉัน อย่ามาระรานฉัน ออกไปให้พ้น!"

"