Korkut ve Vega, mahallenin geniş sokaklarında, kaldırım kenarında yan yana yürüyorlardı. Bir sokak boyunca ikisi de tek kelime dahi etmemişlerdi. Korkut genelde savsaklıyor, adımları karışıyordu ve Vega sürekli tutmak zorunda kalıyordu. Bir şey de diyemiyordu, ona düzgün dese ne değişecekti? Mecburen yardım ediyor, resmen kendi rızasıyla kolunu sıkıca tutuyordu. Korkut ne zaman başka yöne çekilse Vega da onunla birlikte gidiyordu ama sonra hemen toparlıyorlardı. İşin kötü yanı Vega'nın da nevri dönmeye başlamıştı. Etraf silikleşiyor, hareketleri paldır küldür bir hal alıyordu. Zihninin karıştığını çok net hissedebiliyordu ve derin nefesler alıp bırakarak bunu düzeltmeyi umuyordu. Fakat temiz hava bile şu durumda hiç işine yaramıyordu, her türlü o ağır evreyi yaşayacağını biliyordu ve en kö
