"Babamın buna izin verdiğine inanamıyorum." diye söylenerek Aksel'e baktı Vega, onda büyülü bir şeyler olduğuna inanmasına çok az kalmıştı. Sonuçta beyin sarsıntısı geçirmişti, deli gibi endişelilerdi ama refakatçi olarak annesinin değil de hiç tanımadığı bir çocuğun yanında kalmasına izin veriyordu. Aksel kesinlikle zihinleri yönetiyor olmalıydı. "Seni tanımıyor bile."
"Aslında tanıyor." diyerek sırıttı Aksel, elini beline yerleştirdi ve dik durdu. "Sen zahmet edip beni hatırlamadın ama baban senin arkadaşın olduğumu hatırlıyor."
"Adını hatırladığını biliyorum." diyerek somurttu Vega. "Seni tipinden tanıyıp aynı Aksel olduğunu anlayamaz."
"Anladı."
"İmkansız."
"Şuna bak..." diyerek parmağıyla Vega'yı gösterdi Aksel. "Nasıl da kıskandı. Kaç yaşında adamın hafızası senden kuvvetli."
"
