พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 19
ฉันต้องนอนหยอดข้าวต้มอยู่โรงพยาบาลสามวันเต็มๆ โดยที่ไร้เงาของซาตานตัวร้าย ตั้งแต่คืนนั้นเขาก็ไม่มาหาฉันอีกเลย และมันคือเรื่องที่ดีที่ไม่ต้องเจอหน้าเขาอีก แต่เหมือนอยู่ในคุกที่ไปไหนไม่ได้นอกจากเดินวนอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ลูกน้องของเขาเฝ้าอยู่หน้าห้องตลอดเวลา ขนาดทิวาจะมาเยี่ยมยังขึ้นมาไม่ได้ และคนอย่างทิวาก็ต้องการคำตอบ ฉันได้แต่บอกว่าตัวเองอาการหนักอ่อนเพลีย ต้องการนอนให้เต็มที่ ทำให้ทิวายอมไม่มากวน แต่ก็ส่งไลน์มาหาทุกวันตามประสาเพื่อนสนิท
นอกจากหยุดเรียนแล้วต้องหยุดงานด้วย วันนี้จึงเป็นเช้าวันแรกที่ฉันมาทำงาน แค่เพียงก้าวขาเข้ามาในบริษัทก็ถูกนินทา ฉันพยายามมองทุกคนเป็นแค่ธาตุอากาศ แม้ธาตุอากาศพวกนั้นจะมีเสียงนินทาก่นด่าเข้ามาในหูก็ตาม
"นิ่งไว้ลิน ถ้าเธอตอบโต้เมื่อไหร่พวกนั้นได้สนุกปากกันแน่" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ และเดินไปรอลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปทำงานในตำแหน่งตัวเอง
