พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 30
ฉันหยุดคิดอยู่สักพักและก้าวเท้าเดินออกไปตามเดิม อย่างน้อยเงินที่เขาเคยให้ฉันไว้ยังพอรักษาได้อยู่ ถึงจะไม่ใช่หมอดีอย่างที่ร้องขอตั้งแต่แรก แต่หมอที่โรงพยาบาลนั้นพูดกับฉันเองว่ามีโอกาสรักษาหาย และขอให้โอกาสนั้นเกิดขึ้นกับพ่อของฉัน ขอให้ชีวิตฉันมีเรื่องดีๆเข้ามาบ้าง
ฉันเดินมาตามถนนทางที่ผ่านมาตอนแรก ดีที่ฉันนั่งมองทางมาตลอดยังพอคลับคล้ายคลับคลาบ้าง และพยายามชะโงกหารถเมล์ รถประจำทาง แต่กลับไม่มีแม้แต่คันเดียว รถที่ผ่านไปผ่านมาก็วิ่งเร็วซะเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเดินๆอยู่จะตายเอาตอนไหน แดดช่วงบ่ายก็ร้อนจบแสบผิวไปหมด ไม่มีแม้แต่ร่มกำบัง
"นี่มันก็แค่ออกมาชานเมืองทำไมไม่เห็นมีรถเมล์บ้าง วินก็ยังดี ตอนออกมาก็ลืมถามเด็กผู้ชายคนนั้น" ตอนฉันเดินออกจากสนามแข่งรถเห็นเด็กผู้ชายคนที่คุยกับชาร์ลก่อนหน้านี้มองมาที่ฉันด้วยความสงสัย แต่ก็คงไม่กล้าเข้ามาเพราะกลัวชาร์ลเอาเรื่อง และด้วยคว
