“เชี้ยแล้วไง...... ไอ้สายฟ้ามึงเห็นข่าวในเพจซุบซิบของมหาลัยยังวะ” อยู่กายก็ร้องโว้ยวายเสียงดังในขณะที่พวกเขากำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่โต๊ะประจำหน้าคณะ
“ข่าวอะไรของมึงวะ เสียงดังกูตกใจหมด” พายุเอ่ยถามพร้อมกับที่กายยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้เพื่อนได้ดูข่าวที่เขาพูดถึง
“เฮ้ย!!!! จริงด้วยมึงเห็นยังไอ้สายฟ้า”
“อะไร” พายุยื่นโทรศัพท์ของกายให้สายฟ้าได้ดูแต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาแค่ตอบรับในลำคอ
“อืม”
“อ้าวเฮ้ย เรื่องมันเป็นไงว่ะ แล้วสาวคนนั้นเป็นใครปกติมึงไม่ให้ใครขึ้นรถนี่หว่าเล่ามาดิ พวกกูรอฟังอยู่นะโว้ย”
“แฟนกู”
“เชี้ย... มึงว่าไงนะ” เพื่อนทั้งสองของเขาตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดังจนคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองแต่ก็เพียงแค่แว็บเดียวก็เลิกสนใจ
“อะไร ยังไง เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยพวกกูโคตรอยากรู้แม่งสาวคนนี้เป็นใครที่สามารถมาสยบผู้ชายแบบมึงได้”
“เสือก”
“ไอ้ห่า พวกกูรู้จักไหมว่ะมึงก็แนะนำหน่อยดิ”
“อืม” พูดเสร็จสายฟ้าก็ลุกเดินหนีขึ้นตึกเข้าห้องเรียนไป ปล่อยให้สองหนุ่มเพื่อนชี้เดินโวยวายตามหลังเขาเข้ามาในห้อง
“ไม่ต้องเดินหนี้เลยไอ้ห่ามึงเล่ามาเลย พวกกูอยากรู้พวกกูเพื่อนมึงนะโว้ย รู้ที่หลังคนอื่นแบบนี้พวกกูน้อยใจนะ”
“ตามใจ”
“ไอ้สัสส พวกกูเพื่อนมึงนะ”
“นักศึกษาเงียบ เราจะเริ่มเรียนแล้ว” พอสิ้นเสียงดุของอาจารย์ทุกอย่างกลับสู่ความสงบเมื่ออาจารย์ประจำวิชาเข้ามาในห้องเรียนพร้อมเริ่มสอนทันที
“ไปกินข้าวกัน หิวแล้ว อาจารย์แม่งสอนอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไม่เห็นรู้เรื่องเลย” พออาจารย์เดินออกไปกายก็บ่นและโวยวายเสียงดังด้วยความเซ็งและเบื่อหน่าย
“มึงจะรู้เรื่องห่าอะไร แม่งหลับตั้งแต่ต้นคาบยับหมดคาบอาจารย์ไม่ด่าเอาก็บุญแล้ว” พายุส่ายหัวพร้อมกับบ่นให้กายที่นอนหลับทั้งคาบพอตื่นขึ้นมาก็บ่น ๆ ๆ ไม่หยุด
สามหนุ่มพากันเดินตรงมายังโรงอาหารคณะแพทย์ สายฟ้าที่เห็นรรินนั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนก็เดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นจับหัวของหญิงสาวโยกไปมาเบา ๆ
“หิวขนาดนั้น”
“อ๊ะ พี่สายฟ้ารินตกใจหมดเลยค่ะ” รรินหันมามองคนจับหัวตัวเองถึงได้รู้ว่าเป็นสายฟ้าพร้อมกับยิ้มหวานไปให้พาให้เพื่อนทั้งสองที่เดิมตามมาตกใจกับการกระทำของสายฟ้า
“เชี้ย กูไม่อยากเชื่อสายตากูเลยคนแบบมันจะมีมุมนี้ด้วย” กายที่หันไปคุยกับพายุด้วยท่าทางตกอกตกใจ
“กูเห็นด้วยกับมึงเลย”
จริง ๆ ไม่ใช้แค่สองหนุ่มเพื่อนชี้ทั้งสองของสายฟ้าที่ตกใจกับเหตุการณ์นี้แต่เป็นทุกคนที่เห็นก็ต่างพากันตกใจกับการกระทำดังกล่าวจนกลายเป็นข่าวเด็ดข่าวดังของเพจซุบซิบของมหาลัยวันนี้ทันที ข่าวที่พาดหัวว่า ‘สายฟ้าคนดังของมหาลัยมีแฟนแล้ว ทำเอาสาว ๆ อกหักกันเป็นแถว แถมหวานไม่เกรงใจใคร’
“สวัสดีครับสาว ๆ พี่ชื่อกายนะครับส่วนนี่ ไอ้พายุ”
“สวัสดีค่ะ รรินค่ะเรียกรินก็ได้ นี่เพื่อนรินชื่อวิวค่ะ” รรินยกมือไหว้ทั้งสองคนก่อนจะแนะนำตัวกับเพื่อนของสายฟ้าพร้อมกับยิ้มหวานส่งไปให้
“น้องรินอย่ายิ้มครับ พี่ใจสั่น” กายยกมือขึ้นจับที่อกของตัวเองพร้อมพูดแซวรรินจนสายฟ้าอดไม่ได้ที่จะจัดการเพื่อนจอมกะล่อนของตัวเอง พลั๊วะ... เสียงสายฟ้าตบหัวกายเสียงดังสนั่น
"โอ้ยยย... กูเจ็บนะมึงตกหัวกูทำไม" กายหันไปโวยวายสายฟ้าก่อนจะกลับมาคุยกับรรินต่อ
“แล้วน้องรินเป็นอะไรกับเพื่อนพี่ครับ”
ยังไม่ทันที่รรินจะได้เอ่ยอะไรออกไป สายฟ้าก็พูดเสียงดังตอบกลับพายุทันที ทำให้รรินออกอาการเขินหน้าแดงพร้อมก้มหน้าไม่กล้าสบตากับคนใคร
“แฟน”
“เชี้ย สายฟ้าคนจริง ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
“มึงจะแดกไหมข้าวนะ ไปซื้อมาเผื่อกูด้วย”
“เออ” จากนั้นทั้งสองหนุ่มพายุกับกายก็ออกไปซื้อข้าว
หลังจากที่ทั้งหมดกินข้าวกันอิ่มแล้วก็พากันมานั่งที่โต๊ะประจำของสองสาว คนรอบข้างต่างพากันมองอย่างสนอกสนใจ สาว ๆ ต่างพากันเขินอายกับความหล่อของสามหนุ่มคนดังของมหาลัย
“น้องรินรู้จักมันได้ยังไงครับ”
กายถามขึ้นเพราะตัวเขาอยากรู้เรื่องของเพื่อนรักคนนี้มากเมื่อถามเจ้าตัวแล้วแต่มันไม่ยอมเล่าให้ฟังแอบถามจากอีกคนก็ได้
“แต่พี่รู้สึกคุ้นหน้าน้องรินนะ เหมือนเคยเจอที่ไหนแต่จำไม่ได้” พายุพูดขึ้นและมองหน้ารรินด้วยความสงสัยพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก
“พวกพี่เคยเจอรรินค่ะ”
“จริงดิ เมื่อไหร่ทำไมพวกพี่จำไม่ได้คนสวย ๆ แบบนี้พี่ไม่น่าพลาด” กายพูดสวนขึ้นมาทันทีที่รรินบอกออกมาแบบนั้น
“ที่โรงอาหารนี่แหละค่ะวันนั้นมีคนชนรินจนล้มไปโดนพี่สายฟ้าแล้วพี่พายุก็เป็นเหยียบแว่นตารินแตก”
“อ๋อ พี่จำได้แล้ว ตอนนั้นน้องรินใส่แว่นตาใช่ไหม” พายุร้องบอกเมื่อเขาจำเธอกับเหตุการณ์วันนั้นได้แล้ว
“ค่ะ”
“แล้วคบกับเพื่อนพี่ได้ยังไงครับ”
“พอแล้ว” สายฟ้าพูดขัดกายขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเขาเริ่มถามในเรื่องส่วนตัวของเขากับเธอมากเกินไปแล้ว
“ก็กูอยากรู้นี่หว่า”
“พี่ไปก่อนนะ”
“ค่ะ”
“ตอนเย็นรอนะ”
“ค่ะ” พูดจบสายฟ้าและเพื่อน ๆ ก็เดินกลับไปยังคณะของตนเองเพื่อที่จะได้เข้าเรียนในช่วงบ่าย