เมื่อทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องหมดแล้ว สายฟ้าที่เดินวนไปวนมาอยู่ภายในห้องนอนของตัวเอง เขานอนไม่หลับเพราะคิดถึงร่างนุ่ม ๆ กับกลิ่นกายหอม ๆ เฉพาะตัวของรริน ถ้าไม่ได้นอนกอดเธอคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับแน่นอนยังไงคืนนี้เขาต้องได้นอนกอดเธอ เมื่อสายฟ้าคิดได้ดังนั้นจึงเดินไปหยิบกุญแจสำรองมาไขห้องนอนของรรินที่อยู่ถัดไปจากห้องเขาสองห้อง แกร๊ก... สายฟ้าค่อย ๆ เปิดประตูห้องเข้าไปเขาเดินไปหยุดที่เตียงเพื่อยืนมองร่างบางที่กำลังนอนหลับสบายบนที่นอนกว้าง
“นอนหลับสบายเลยนะปล่อยให้พี่นอนไม่หลับอยู่คนเดียว”
เมื่อพูดจบสายฟ้าก็แทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับรรินก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดพร้อมขโมยหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วหลับตามเธอไปอีกคน เป็นการนอนหลับสนิทที่สุดในรอบสองเดือนที่ผ่านมาของสายฟ้า
ตื่นเช้ามารรินรู้สึกเหมือนมีอะไรกอดรัดตัวเธออยู่ พอเธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าของสายฟ้าอยู่ตรงหน้า เธอตกใจพยายามจะลุกขึ้นหนีแต่ก็
