“ ลมปราณเอกอสุราอย่างนั้นรึ !...ประเสริฐยิ่ง !...”
องครักษ์ฮวงร้องระทึก หลังรับพลังลูกศรของซูซิ่วซิ่วอีกครา
แม้การรับมือกับนางครั้งนี้จะทำให้มันรู้สึกตึงมือยิ่ง แต่อย่างน้อยก็สามารถเหนี่ยวรั้งดรุณีมือเกาทัณฑ์ทั้งเก้าให้ติดพันอยู่กับที่ เพื่อเปิดโอกาสให้พวกรัชทายาทปลอดภัยได้อีกหลายส่วน
โดยเหล่าทหารทั้งหมดต่างติดตามระวังหลังให้กลุ่มรัชทายาท คอยสกัดกั้นภาคีนักฆ่าที่ถาโถมตามพวกมันไปไม่หยุดหย่อน
องครักษ์ฮวงเพียงหวังให้เถ้าแก่เนี้ยนำทางพวกมันไปให้ตลอดรอดฝั่ง ให้ทุกคนรอดไปตามทางลับที่นางกล่าวถึง
ชั่วลัดนิ้วมือเหล่าคนกว่าร้อยในลานโล่ง จึงหายลับเข้าไปในหมู่ตึก หลงเหลืออยู่เพียงมันกับเก้ามือเกาทัณฑ์สาวบนเวที
“ คิดไม่ถึงจริงๆ !... แม่นางอายุเยังยาว์แต่กลับสามารถบรรลุวิชาลมปราณอันเร้นลับได้ เลื่อมใส เลื่อมใส !”
องครักษ์ฮวงยังชวนเหล่านางเจรจาพาที เพียงปราถนาดึงเวลาให้เนินนานที่สุด
“ คิก คิก คิ
