3
1546 Words
กวินลูบปากตัวเองไปมา รสชาติหวานยังติดลิ้น ขนมหวานที่มารดาหวงหนักหนารสชาติน่าขย้ำแบบนี้นี่เอง
เขารอเวลานี้มานานแล้ว รอให้เธอเจริญวัยเป็นสาวสะพรั่ง รอให้มารดาตายใจ ท่านเห็นเขามองเด็กของท่านไม่วาง เลยพาหนีกลับมาอยู่ที่บ้านสวน เขาก็ทำเป็นไม่สนใจ พอท่านตายใจเขาก็จับเด็กสาวที่ท่านหวงกลืนลงท้องอย่างสวยงาม
สาวิกาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายด้วยหัวใจไม่เป็นสุข เธอไม่กล้าปริปากบอกเรื่องน่าอายกับผู้มีพระคุณหรอก แต่จะพยายามหลบหลีกหนีหน้ากวินให้ได้มากที่สุด
เขาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญชอบแสงสี คงอยู่ที่นี่ไม่กี่วันและรีบกลับกรุงเทพฯ เธอก็จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของเขา
ช่วงนี้เธอปิดเทอม ถ้าเป็นช่วงปกติเธอไปเรียนไม่ต้องมาคอยเจอหน้าเขาอีก เด็กสาวบอกกับตัวเองว่าจะไม่อยู่สองต่อสองกับกวินอีกเป็นอันขาด
เธอแต่งตัวเรียบร้อยและรีบออกไปช่วยคุณกวินตราทำอาหารเย็น เดินติดๆ ขัดๆ เพราะแสบตรงร่องสาว แต่พยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด
“ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ” เสียงมาก่อนตัว เธอสะดุ้งเมื่อโดนเขาจับก้นเข้าให้ รีบเดินหนี เขากัดปากไปมา ท่าทางยั่วเธอแบบที่ไม่ให้มารดาของเขาเห็น
“ทำของโปรดเราไง มัสมั่นเนื้อที่เราชอบ”
“น่ากินจังเลยครับ หอมด้วย”
“ฝีมือแม่สาน่ะ”
“เหรอครับ” เขามองคนที่หลบไปอยู่เสียไกลอีกด้านของห้องครัวด้วยสายตาเป็นประกาย
“น่ากินจังเลยนะครับ” คนพูดลูบปากไปมา พูดคำว่าน่ากิน แล้วเสมองตรงไปยังคนทำ สาวิกาหลบวูบ เดินขาสั่นๆ ไปหั่นผัก ไม่อยากเข้าใกล้คน ร้ายกาจอีก
“มีอะไรอีกครับ”
“ซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทยดำ ของโปรดเราอีกนั่นแหละ”
“คุณแม่นี่รู้ใจผมจริงๆ เลยนะครับ”
“ทำผัดผักรวมกับกุ้งอีกอย่าง มีน้ำพริกผักกับไข่เจียวชะอม แม่สากำลังเตรียมผักอยู่โน่นแหละ”
“แล้วอะไรอีกนะแม่สา”
“ต้มจืดสาหร่ายหมูสับค่ะคุณท่าน” เธอหันมาตอบ สบตาคนที่มองเธอไม่วางก็รีบหลบ หั่นผักมือไม้สั่นระริก พยายามจะไม่สั่นแต่มันก็สั่นอยู่ดี
“ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ”
“เดี๋ยวนะ แม่หูฝาดไปหรือเปล่า ร้อยวันพันปีไม่เคยนึกอยากเข้าครัว”
ท่านเขม่นมองแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เพื่อนบ้านก็มาเรียกอยู่หน้าบ้านเสียก่อน
“เดี๋ยวหนูไปดูเองค่ะคุณท่าน”
“เดี๋ยวฉันไปดูเองดีกว่า เราน่ะยังหั่นผักอยู่ ทำกับข้าวให้เสร็จเถอะ เสียงเหมือนแม่จำเนียรเลย สงสัยเอากับข้าวกับปลามาฝากอีกตามเคย รายนี้น้ำใจงามจริงๆ” ท่านพูดก่อนเดินออกไปต้อนรับแขก เป็นจำเนียรจริงๆ ด้วย อีกฝ่ายทำแกงเลียงไข่มดแดงมาฝาก อาหารรสเลิศปราศจากสารพิษทำให้ คุณกวินตรายิ้มแก้มปริ ให้อีกฝ่ายนั่งรอสักครู่ให้อาหารเสร็จสิ้นจะได้ตักกับข้าวกับปลาฝากกลับไปบ้าง จึงนั่งคุยกันอยู่หน้าบ้าน
เขาว่าคนแก่พอได้คุยกันก็คุยกันยาว คนแก่ชอบเล่าความหลัง พอคุยสนุกเฮฮา คุยกันถูกคอ คุยเพลินจนลืมเวลาไปเลยทีเดียว
“อุ๊ย! คุณวิน” เธออุทานเมื่อโดนจับก้นอีกแล้ว คนลามกเลิกคิ้วขึ้นอย่างยียวน
“คุณแม่ไปแล้ว”
“คุณจะทำอะไรคะ”
“ทำอะไรดีนะ ตอนกลางวันฉันยังไม่อิ่มเลย”
“คุณวินอย่านะคะ”
“อย่าร้องเสียงดังสิ เดี๋ยวคุณแม่ก็ได้ยินหรอก” เขาทำเสียงจุ๊ๆ อย่าง เจ้าเล่ห์
“คุณวินอย่าค่ะ” กวินถลกกระโปรงของเธอขึ้นไปถึงเอว เขาสอดนิ้ว เข้าไปในซอกกายสาว โดยแหวกกางเกงในเนื้อนิ่มไปด้านข้าง
“คุณวิน อา... โอ้... ดึงนิ้วออกนะคะ เดี๋ยวคุณท่านมาเห็นเข้า อื้อ... อื้อ...” เธอส่ายสะโพกหนีมือของเขา แต่ไม่รอด เขาขยับเข้าไปกระซิบให้เธอแยกขา เธอยิ่งหนีบเขาเลยยิ่งขยับนิ้ว ดันให้เธอแยกขาออก
“คุณวิน อา... ทำอะไรของคุณ อื้อ...” เธอร้องโอดโอยเมื่อเขาดึงนิ้วออกแต่ยัดเยียดแก่นกายเข้าแทนที่
“แน่นชะมัด” เขาตะครุบอกอวบของเธอเอาไว้ขณะขยับกายเข้าหา เธอจิกมือกับขอบอ่างแน่น ก่อนจะยกมืออีกข้างขึ้นปิดปากตัวเอง กลัวหลุดเสียงครางออกมาให้คนอื่นได้ยิน
“แบบนี้ตื่นเต้นดีออก” เขาบอกเสียงกระเส่าที่ริมหู กัดใบหูของเธอเบาๆ
“อื้อ... อา... อ๊ะ!” เธอหลุดเสียงครางจนต้องกัดปากตัวเองเอาไว้ เม้มแน่นจนสั่นระริก ขนในกายลุกชันจากการสอดเสียบล้ำลึกของเขา
มือใหญ่ของกวินสอดเข้าไปในเสื้อตัวสวยของเธอ ฟอนเฟ้นหนักๆ สะกิดยอดถันจนแข็งเป็นไต เขาถอนกายออก ก่อนจะอุ้มเธอไปนั่งบนโต๊ะ
เธอทุบอกเขา กวินหัวเราะชอบใจ จับเธอแยกขาออกจากกัน เธอถอยหนี เขาดึงสะโพกเข้าหา ยัดเยียดตัวตนที่ดีดแข็งรอสอดเสียบอย่างเต็มที่เข้าไปในกายสาว
“อา... คุณวิน พอแล้ว อื้อ...”
“พอได้ไง กำลังเข้าเลย” เขาดึงสะโพกเธอให้นั่งหมิ่นเหม่กับขอบโต๊ะ แล้วอัดสะโพกสอบเข้าหา เธอรัวกำปั้นกับอกกว้างของเขา แต่กวินไม่สะเทือนเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเธอตีเขา เขายิ่งกระแทกจนล้ำลึกมิดเม้น
แก่นกายดำดิ่งเข้าในโพรงสวาทครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงประท้วงกลายเป็นเสียงคราง มือที่รัวทุบตีเขาจิกกับบ่ากว้างด้วยความเสียวกระสัน
เขาบดจูบริมฝีปากที่เผยอหอบ สอดลิ้นเข้าไปพัวพัน กระแทกกายกึกๆๆ ตับๆๆ จนโต๊ะลั่น
“อา... คุณวิน” เธอครางประท้วงเมื่อเขาโจนจ้วงเข้ามาไม่ยั้งแรง
“อยากกระแทกเธอแรงๆ มานานแล้วแม่นกน้อยในกรงทองของคุณแม่” เขาเบียดอัดแทรกลึก เธอร้องครางจนต้องกัดคอเขาเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้
หยาดน้ำหวานไหลหยดย้อยไปตามซอกสวาท เปรอะเปื้อนชุ่มฉ่ำกับขอบโต๊ะในขณะที่เขาขยับกายเข้าออกไม่ออมแรง ขาเธอสั่นระริก เขาสอดมือเข้าใต้เข่าโย้ให้ขาเธอแยกออกจากกันจนกว้าง เพื่อให้เขาสอดเสียบเข้าไป มิดด้าม
“อา... คุณวิน พอแล้ว” เธอครางเหมือนจะขาดใจในขณะที่เขา เร่งจังหวะรักร้อนแรงขึ้น
กวินหอบฟืดฟาดเร่งเร้าส่งเธอไปยังจุดหมายปลายทางอย่างรุนแรง ก่อนจะตามติดไปอย่างไม่รั้งรอ เพราะมารดาอาจจะเดินเข้ามาในห้องครัว ตอนไหนก็ได้
เขาบดจูบปิดเสียงของเธอให้จมหายเข้าไปในคอ กระชากร่างเธอ มากอดแนบอก อัดกายเข้าหาปลดปล่อยหมดสิ้น
สาวิกาหอบหายใจระรัว ร่างกายอ่อนแรงแทบรูดลงไปกองอยู่กับพื้น เขาบดจูบปากเธออย่างสมใจ ในขณะที่เธอผลักไส เขายักไหล่ไม่แคร์ แตะลิ้นเลียริมฝีปากยั่วอารมณ์เธออย่างร้ายกาจ
“ไม่ต้องมองฉันด้วยสายตารักใคร่ขนาดนั้นก็ได้ อยากรู้จริงๆ ว่าถ้า คุณแม่รู้ว่าเด็กที่ท่านเลี้ยงเอาไว้ในกรงโดนเจาะไข่แดงไปแล้วจะทำหน้ายังไง”
“คนร้ายกาจ” เขาจับคางสวยของเธอ เธอสะบัดหน้าหนี เขากระชากเข้าหาก่อนจะบดจูบจนเธอพ่ายแพ้
“รสชาติดีชะมัด” เขาลูบไล้เรือนร่างอวบอิ่มสัดส่วนยวนตาของเธอ มองด้วยสายตาเป็นประกาย
“คืนนี้มาหาฉันด้วย”
“ไม่!”
“กล้าขัดคำสั่งเหรอ”
“แม่สาจ้ะ ตักแกงให้ป้าจำเนียรเขาหน่อยสิ” เสียงของคุณกวินตราทำให้เธอรีบผลักไสเขาออก จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางด้วยมืออันสั่นเทา
เขาหัวเราะหึหึ! ในลำคออย่างชอบใจที่ได้แกล้งเธอ ก่อนเดินผิวปากออกจากห้องครัวไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สาวิกาหันไปตักแกงใส่ปิ่นโตให้ป้าจำเนียรเพราะท่านเอาแกงเลียง และผักหลายอย่างมาฝาก เธอก้มหน้างุด ปิดปากเงียบ ไม่กล้าเงยหน้ามอง คุณกวินตราเลยด้วยซ้ำ
สาวิกามองคนตรงหน้าอย่างตกใจ ขณะที่เธอนั่งรับประทานอาหารกับคุณกวินตราและกวินอยู่
ผู้มีพระคุณนั่งอยู่หัวโต๊ะ ในขณะที่เขานั่งตรงข้ามกับเธอ
ที่ร้ายไปกว่านั้นคือ! เขากำลังไล้ขาเธอเล่น คนขายาวลากขึ้นมาจนถึงโคนขา เธอเม้มปากแน่น พยายามเบี่ยงหลบ แต่ไม่แสดงอาการมากนักเพราะกลัวคุณกวินตราสงสัย คนที่แกล้งไล้ขาเธอเล่นนั่งกินข้าวหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธออยากจะลุกหนีแต่เกรงใจผู้มีพระคุณ ถ้าเบี่ยงหลบขยับมากๆ กลัวจะโดนสงสัย เลยพยายามขอร้องเขาทางสายตา แต่เขามองกลับเหมือนไม่เข้าใจ
- Writer
