“เอ่อ… หนูขอนอนข้างนอกก็ได้… โซฟาหนูก็นอนได้จ้ะ… ”
แม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่เมื่อต้องมาเผชิญสถานการณ์จริง น้ำผึ้งก็รู้สึกกลัว
“โถ… นอนข้างนอกเดี๋ยวก็โดนยุงกัดแย่ น่าเสียดายนะถ้าผิวขาวจั๊วะของหนูจะต้องเป็นจ้ำเป็นรอยเพราะโดนยุงกัด อย่าดื้อน่ะ… มานอนด้วยกันในห้องนี้กับลุง เตียงในห้องลุงกว้างมาก นอนสองคนได้สบาย ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะเดี๋ยวตอนนอนลุงจะเอาหมอนข้างกั้นกลาง… ”
ลุงดำหลอกให้สาวน้อยคลายกังวลไปอย่างนั้นเอง ทั้งที่รู้ว่ายังไงคืนนี้หล่อนต้องโดนจัดหนักแน่ๆ
“คือ… เอ่อ… ”
น้ำผึ้งอ้ำอึ้ง
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น… นี่เป็นคำสั่ง ตลอดหนึ่งเดือนที่มาอยู่ที่นี่หนูจะต้องนอนกับลุงในห้องนี้ ห้ามฝืนคำสั่งเป็นอันขาด… ”
เสียงเข้มดุของลุงดำและแววตาดุเหมือนสัตว์นักล่า ทำเอาหญิงสาวจำต้องเงียบกริบ ไม่กล้าต่อปากต่อคำ เพราะลุงดำตัวใหญ่น่ากลัวมาก
“ต้องแบบนี้สิ… ทำตัวให้น่ารักนะจ๊ะ… ลุงไม่ชอบคนดื้อรู้ไหม…
