วันต่อมาเธอต้องมาซื้อของสำหรับทำงานกลุ่มกันโดยที่มีเสี่ยไทม์ที่ทำตัวเป็นป๋าเปย์คอยจ่ายให้ทุกอย่าง แถมเขายังมาเลี้ยงน้ำกับขนมเยอะมากด้วย เธอถูกเพื่อนแซวอย่างหนักเพราะยังไม่ได้บอกใครเรื่องนี้นอกจากป่านคนเดียว
“ได้เห็นสักทีคนที่มารับส่งหลินทุกวัน”
“แล้วเขาหวงหลินไหม?”
“ไปคบกันตอนไหนทำไมไม่บอก?”
นี่แค่คำถามเบสิคที่เธอตอบแบบไม่จริงจังมากเพราะเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวเกินไป แต่เพื่อนบางคนก็ยังจะถามไม่เลิกประหนึ่งว่าการที่เธอมีแฟนนั้นเป็นเรื่องระดับชาติที่ต้องรู้กันอย่างละเอียด เธอเลยตัดบทพูดเรื่องงานกลุ่มแทน
หลังจากไปส่งว่าที่เมียเรียบร้อยถึงได้กลับมาทำงานอีกนิดหน่อย แล้วจากนั้นก็ไปรับพ่อแม่และพี่ชายมา จากนั้นอีกสักพักริวมันคงไปรับหนูหลินตามที่เขาสั่งเอาไว้
“หน้าตาสดชื่นแบบนี้สรุปกินเด็กรึยัง?”
“ยัง! แม่งมีมารผจญตลอด แต่ยังไงตอนนี้ก็เป็นแฟนกูแล้ว” เขาไม่อยากจะอวดนะแค่หยิบรูปที่ถ่ายคู่ก
