17
“ไหนบอกว่าฉันต้องเป็นของคุณคืนเดียวไงคะ” เธอเข้าใจเช่นนั้น
“ใครบอกเธอ ฉันไม่ได้บอกซะหน่อย” อลงกตไขสือ จับมือเธอให้พ้นทาง จูบซ้ำๆ บนกลีบปากสีสวย “เธออยู่กับฉันที่นี่แหละ กลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวแม่เธอก็พาเธอไปเร่ขายให้คนอื่นอีก เธอก็รู้นิสัยแม่ดีไม่ใช่เหรอว่าทำทุกอย่างได้เพื่อตัวเองและชู้”
ได้ยินประโยคนี้สุดปรารถนาถึงกับน้ำตาไหล การที่เธอมานั่งอยู่ในอ้อมกอดของอลงกตก็เพราะมารดา ดีที่ว่า คนที่เธอสังเวยกามให้คือเขา หากเป็นคนอื่น เธอก็ไม่รู้ว่า จะรู้สึกอย่างที่รู้สึกตอนนี้หรือไม่
“หรือเธออยากมีคนอื่น” เขาถาม ขณะใช้ฝ่ามือเช็ดน้ำตาสาว
“ไม่ค่ะ” สุดปรารถนาตอบตามจริง
“ถ้าไม่ก็อยู่ที่นี่ อยู่กับฉัน ไม่ว่าจะด้วยฐานะใดก็ตาม ฉันจะไม่ทิ้งเธอ ฉันจะปกป้องเธอ” สุดปรารถนาช้อนตามองอลงกต ผู้ชายที่ไม่คิดว่าจะเข้ามาในชีวิตตน ยิ่งเข้ามาในรูปแบบนี้เธอยิ่งไม่คาดคิด หญิงสาวจึงไม่แน่ใจว่า เขาจะปกป้องตนได้หรือไม่
