12
ไม่มีเสียงตอบรับจากปากของสุดปรารถนา มีเพียงน้ำตาที่รินไหล และนั่นยิ่งทำให้คนเป็นแม่หงุดหงิด ไม่พอใจทันทีที่เห็น นางจึงฟาดมือลงบนแขนของบุตรสาว
“แกอย่ามาทำเจ้าน้ำตา เรื่องแค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอก สมัยนี้ไม่มีใครเขาถือเรื่องพรมจรรย์กันแล้ว นอนกับเขาแค่คืนเดียว ของของแกไม่สึกไม่หรอหรือถ้าแกกลัวว่าผัวในอนาคตของแกจะรู้ เดี๋ยวฉันพาแกไปทำรีแพร์เอง แค่นี้ก็เขาก็ไม่รู้แล้วว่าแกเคยนอนกับผู้ชายมาก่อน”
สุดปรารถนาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดประโยคนี้ออกจากปากคนที่ขึ้นชื่อว่าแม่ แต่เมื่อได้ยินความเสียใจและเจ็บปวดเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว และเป็นอีกครั้งที่ไม่มีเสียงใดเล็ดรอดจากปากสุดปรารถนา มีเพียงน้ำตาที่รินไหล
“เอ้า เช็ดหน้าเช็ดตาซะ เห็นแล้วทุเรศนัยน์ตา” ฤทัยรัตน์ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้บุตรสาว เมื่อเดินออกมากลิฟต์ สุดปรารถนารับมันไว้ แล้วน้ำมาเช็ดน้ำตาที่ดูเหมือนว่า มันจะไม่หมดไปง่ายๆ ยิ่งเดินใกล้ถึงห้องจุ
