“ไปเรียนได้แล้ว” เค-วอลลิส เอ่ยเสียงเบาและขยับตัวออกจากอกเต่งตึง มดแดงแก้มแดง เธอรีบลุกขึ้นนั่งพร้อมดึงเสื้อเข้าที่เดิมอย่างรวดเร็ว เธอไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน มดแดงก้มหน้ามองเท้าตัวเอง ไม่กล้าสบตาของ เค-วอลลิส ที่มองเธออยู่ “มดแดง ไปได้แล้ว...ถ้าเธอยังไม่ย้ายก้นสวยๆของเธอไปตอนนี้ เธออาจจะขาดเรียนวันแรกและฉันก็อาจจะเกเรงานได้...”
“ค่ะ!” มดแดงตอบรับเสียงหลง และรีบลุกออกจากโซฟา คว้ากระเป๋าของตัวเองและออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เค-วอลลิส ได้แต่ยิ้มและมองความว่างเปล่าภายในห้อง
มดแดงเร่งฝีเท้าเดินตรงไปข้างหน้า ไม่หันกลับมา มือเล็กกดลิฟท์ ทำไมวันนี้ลิฟท์ถึงช้ากว่าทุกๆวันนะ หัวใจดวงน้อยยังคงเต้นถี่เร็วจนเธอคิดว่าเสียงของมันน่าจะดังมาก ถ้ามีใครสักคนมายืนข้างกายเธอตอนนี้ คงได้ยินมันแน่ๆ ทำไมนะช่วงเวลาสั้นๆที่เธอกับเขาได้เจอกัน มันถึงเร้าร้อนได้ทุกครั้งเลยสินะ
“แดน!” หลิวหลิว เอ่ยเรียกคนที่ทรุ
