“ผมไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย...ก็แค่แปลกใจ ไม่เคยเห็นเจ้านายจะสนใจคุณหลิวหลิว มาก่อนครับ” เจ เปลี่ยนสรรพนามการเรียก หลิวหลิว ทันที ผู้หญิงจะครั้งคราวแบบสั้นๆหรือแบบยาวสักหน่อย จะได้รับเกียรติจากลูกน้องของเควิ้นทันที
“ก็แล้วไป...” เควิ้นเลิกพูดถึงหลิวหลิว มาให้ความสนใจกับงานตรงหน้า เวลาผ่านไปนานกว่าครึ่งชั่วโมง ภายในห้องนอนบนเตียงใหญ่ หลิวหลิวที่ถูกทิ้งไว้เพียงลำพังเริ่มได้สติ
เวลาเพียงเสี้ยววินาทีที่ผ่านไปเรียกสติของหลิวหลิวกลับมาอย่างรวดเร็ว ร่างบางรีบลุกพรวดพราดจากเตียงที่ไม่ใช่ของตน แต่แล้วเมื่อมองและพิจารณาสิ่งรอบตัว สิ่งมีชีวิตอื่น ไม่มีใครแล้ว นอกจากเธอในห้องของเขา คุณเควิ้น หลิวหลิวค่อยๆนั่งลงบนเตียงนอนอีกครั้ง ทาบฝ่ามือทั้งสองข้างบนเตียงและลากไล้มือไปมา ในความคิดของเธอตอนนี้คือ ถ้าได้นอนบนเตียงนี้ทุกคืนก็คงดี
หลิวหลิวหน้าแดงก่ำกับความคิดที่ไม่เหมาะของตัวเอง ความคิดควบคุมร่างกาย หลิ
