คลั่งรักซาตาน 2

#3

เค-วอลลิส เริ่มจะหงุดหงิดเท่าทวีมากขึ้นเรื่อยๆ ในทุกวินาทีที่ผ่านไป และยิ่งมากขึ้นจนเส้นเลือดตรงขมับโป่งพอง เมื่อมดแดงเปิดขวดน้ำส้มที่ได้รับมาจากเด็กหนุ่มคนนั้น เธอดื่มมันอย่างมีความสุข

ควับ!!!!

! มดแดงตกใจ เมื่อขวดน้ำส้มในมือที่เธอกำลังดื่มอยู่ ล่วงตกพื้นไปด้วยน้ำมือของคนที่เธอบอกบาสไปว่า ‘งาน’

“คุณเค เหนื่อยเหรอคะ?” มดแดงถามกลับโดยทันที สีหน้าและแววตา      บ่งบอกให้เห็นว่าเธอเป็นกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกค้าคนสำคัญ

เค-วอลลิส แน่นิ่งไป คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างแปลกใจไม่เข้าใจ ผู้หญิงคนนี้ มดแดง เธอซื่อหรือว่าเล่ห์เหลี่ยมขั้นเทพ เพราะ เค-วอลลิส มั่นใจว่าตัวเองแสดงให้มดแดงเห็นว่าเขาตั้งใจปัดขวดน้ำส้มนั้น ซึ่ง เค-วอลลิส เองพึ่งจะมารู้สึกตัวว่า ตัวเองทำเกินกว่าเหตุไปมาก เมื่อเขากำลังจะขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น คำพูดกลับถูกกลืนลงคอไป เมื่อมาเจอคำถามนี้จากมดแดง

“แวะกินอะไรแถวๆนี้ ก่อนกลับแล้วกัน” คำตอบที่ไม่ตรงคำถาม แต่ก็ทำให้คนถามเข้าใจได้ว่า โมโหหิว!

มดแดงพาคุณเค เดินเลือกร้านที่เขาคิดว่าอยากกินหรือกินได้ เพราะมดแดงเองก็ไม่อาจรู้ได้ว่าคุณเค สามารถทานอะไรได้บ้าง แต่เธอแค่หวังเพียงว่า เขาคงไม่ให้เธอต้องเสี่ยงตายชิมอาหารมื้อนี้ของเขาก่อนทุกคำ 

เมนูกระเพาะปลา ถูกเลือกเป็นมื้อเย็นโดยคุณเคในที่สุด มดแดงสั่งกระเพาะปลาโดยเป็นชามพิเศษหนึ่งชามสำหรับคุณเค ด้วยความเอาใจใส่ต่อสิ่งเล็กๆน้อยๆนั้น ทำให้เค-วอลลิส อดยิ้มเล็กๆออกมาไม่ได้ เธอคงกลัวว่าเขาจะกินไม่อิ่ม

! มดแดง เบิกตากว้างขึ้น เมื่อกระเพาะปลาถูกนำมาเสิร์ฟ และชามที่ใหญ่กว่ากำลังถูกถ่ายเทไข่นกกระทามาใส่ชามของเธอ ลูกแล้วลูกเล่า จนในชามใหญ่ไม่มีเหลือแม้แต่ฟองเดียว

“ฉันไม่ชอบกินไข่ต้ม ทุกประเภท” เหตุผลที่ดังออกมาจากปากของคนที่เลือกเมนูกระเพาะปลา มดแดงแค่ยิ้มเล็กๆพร้อมกับพยักหน้า เฮ้ยยยย! ภาพของเมนูกระเพาะปลา ก็แผ่นไม่เล็กเลย มองไปก็เห็นแล้วว่า มันมีไข่ต้ม 

“งั้น คุณเค แบ่งกระเพาะปลากับเนื้อไก่จากมดแดงไปบ้างนะคะ” เค-วอลลิส ยิ้มออกมา เมื่อมดแดงกำลังตักเนื้อไก่และกระเพาะปลาในชามของเธอมาให้เขา การตักอาหารให้กันแบบนี้ คนไม่สนิทกันคงไม่ทำให้กัน จากสายตาคนนอกที่รวมถึงคนที่รายล้อมพวกเขาอยู่ การปฎิบัติต่อกันในที่สาธารณะแบบนี้ ทำให้สาวๆใกล้ๆบริเวณต่างแสดงใบหน้าเสียดาย เค-วอลลิส อย่างชัดเจน

มดแดงเริ่มก้มหน้ากินกระเพาะของตนได้สักที และเธอไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกถึงการถูกมอง แต่เธอคิดว่าพวกเธอคงมองคุณเค เหมือนที่ผ่านมา ขณะที่นั่งกินไปไม่สนใจคนตรงข้าม แต่ในความคิดของเธอตอนนี้เกี่ยวกับคนตรงข้าม เมื่อคำพูดของ บาสย้อนกลับเข้ามาสู่ความทรงจำอีกครั้ง

“หน้าตาเขาคุ้นๆว๊ะ” 

“คุ้นในทางไหน ดีหรือไม่ดี” มดแดงสนใจใคร่รู้มาทันที เพราะเธอเองก็เคยแอบคิดว่า คุณเค หน้าตาคุ้นๆเหมือนกัน แต่นึกอย่างไรก็นึกไม่ออกเช่นกัน แต่จากคำพูดของบาสแล้วมดแดงเดาได้ไม่ยากว่า บาสเองก็นึกไม่ออกเหมือนกับเธอ

“ต้องไม่แย่สิว๊ะ ไม่งั้นเขาจะมาพักอย่างเปิดเผยที่โฮมสเตย์ของแกเหรอ”

“ก็จริง และอีกอย่างอย่างเขาขายรูปร่างและหน้าตาได้สบาย....” ประโยคนี้ของมดแดง ทำให้บาสและมดแดงหันมาสบตากัน เหมือนว่าจะได้ไกด์กระตุ้นความทรงจำ

“มดแดง แกคิดเหมือนอย่างที่ฉันคิดมั้ยว๊ะ” บาสที่แอบหันไปมอง เค-วอลลิส คุยโทรศัพท์อยู่ตอนนั้น ทั้งสองพิจารณากันอีกครั้ง แม้เขาจะสวมแว่นตาแต่ถ้าพิจารณาให้ดีๆ ก็ชัดเลย มดแดงไม่ได้หันไปมอง เค-วอลลิส เหมือนบาส เพราะเธอจดจำใบหน้าเขาได้อยู่แล้ว ก็อยู่ด้วยกันมาเกือบทั้งวันแล้ว มดแดงพยักหน้าตอบรับบาส แต่ทั้งสองเลือกที่จะเก็บอาการและเงียบไว้ ในเมื่อเจ้าตัวไม่ต้องการเปิดตัว หน้าที่ของเธอก็ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขาในฐานะนักแสดงภาพยนตร์ของฮอลลีวูด

“เดี๋ยวเราเดินอีกรอบนะ ไปแถวๆร้านขายของพื้นเมือง อยากได้เป็นของฝาก” มดแดงพยักหน้า และเดินกลับเข้าสู่เส้นทางการจับจ่าย การซื้อของเป็นไปอย่างราบรื่น พ่อค้าแม่ค้าในถนนคนเดินท่าแพทุกร้านที่มดแดงพาคุณเคเข้าไปดูสินค้า ต่างก็น่ารักน่าอย่างน่าชื่นชม เพราะพวกเขาไม่ทำให้เชียงใหม่และประเทศไทยเสียชื่อเสียง ในเรื่องโก่งราคากับนักท่องเที่ยว จึงทำให้สองมือของมดแดงและคุณเคหิ้วถุงของฝากมากมาย 

ทั้งสองพยักหน้าตัดสินใจกลับ แต่เมื่อตั้งใจเดินกลับไปยังรถ จู่ๆ เค-วอลลิส ก็หยุดเดิน เขาหันมาทางมดแดง ดึงถุงในมือมดแดงเอามาถือเอง

“หิวน้ำ” เค-วอลลิสพูดสั้นๆ และสายตาเหลือบไปมองร้านน้ำปั่น

“อ๋อ...รอแป็บหนึ่งนะคะ”

“เดี๋ยวก่อน” เค-วอลลิส ห้ามไว้ เมื่อมดแดงกำลังจะเดินไปร้านน้ำ

“ค่ะ”

“เอาเงินไปด้วย” มดแดงเข้าใจและพยักหน้า แต่เธอกลับได้เพียงสายตาที่จ้องกลับมา “...มือไม่ว่าง กระเป๋าเงินอยู่ในกระเป๋ากางเกง” มดแดงอ้าปากเล็กๆค้าง 

“ไม่เป็นไรค่ะ มดแดงพอมีเงินติดตัว เดี๋ยวมดแดงออกไปก่อน” มดแดงพูดจบ แต่ขยับได้ก้าวเดียว....

“ไม่ต้อง!...” เค-วอลลิส ขยับแสดงเจตนาให้มดแดง ล้วงกระเป๋ากางเกง มดแดงไม่มีทางเลือก จึงขยับเข้าไปใกล้ ยืนประจันหน้ากับร่างสูงใหญ่ มดแดงไม่แม้แต่จะเงยหน้ามอง เค-วอลลิส เลยสักนิด แต่ลมหายใจของเขาทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขาก้มหน้าลงมา เพราะลมหายใจอุ่นๆของเขามันปะทะศีรษะเธอ 

เค-วอลลิส อมยิ้มกับอาการมือสั่นของมดแดง ที่เธอค่อยๆล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเขา ความใกล้ชิดแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกได้อย่างน่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก มดแดงไม่ต้องยั่วยวนเขาเลย แน่นอนว่ามดแดงไม่ทำแบบนั้นอยู่แล้ว และทำไมเธอถึงเร่งอารมณ์ความต้องการที่อยากจะครอบครองตัวเธอในกายเขาได้อย่างน่ากลัว

“เอาน้ำอะไรดีคะ?” มดแดงที่ล้วงเอากระเป๋าเงินออกมาได้แล้ว ถามด้วยความตื่นเต้นเพราะใบหน้าเธอแดงมาก และเธอก็ไม่รู้ว่า จะตื่นเต้นทำไม เธอเปิดกระเป๋าของคุณเค ในกระเป๋ามีเงินไทยอยู่อีกเกือบหมื่น และแบ้งค์ดอลล่าอีกหลายใบเธอจึงมองหาเงินไทยแบ้งร้อยหรือยี่สิบ แต่มันไม่มี “เอ่อ...ไม่มีแบ้งเล็กๆกว่านี้เหรอคะ เมื่อกี้ตอนซื้อของ น่าจะมีเงินทอนนะคะ”

“จริงด้วย! ลืมไปว่าเงินทอน ฉันใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงด้านนี้” 

! มดแดง หน้าร้อนวูบอีกครั้ง ทำไมจึงกลายเป็นของยากไปได้ละเนี๊ยะ มดแดงจึงต้องคืนกระเป๋าเงินใส่กลับไปในกระเป๋ากางเกงของคุณเค และต้องมือสั่นอีกครั้งกับการล้วงกระเป๋ากางเกงของเขาอีกครั้ง 

“เลือกน้ำผลไม้ที่มดแดงชอบ” เค-วอลลิส ตอบกลับคำถามก่อนหน้านี้ แบบตั้งใจไม่รู้ไม่ชี้ กับอาการของสาวเจ้าตรงหน้า ที่กลั้นหายใจในช่วงที่มือเธอหายไปในกระเป๋ากางเกงของเขาอีกครั้ง

มดแดงไม่ถามเหตุผล เธอหยิบแบ้งห้าสิบออกมาได้ เธอหันหลังก้าวเท้าเร็วๆ ไปยังร้านขายน้ำในทันที เพราะขืนอยู่ตรงนี้ต่ออีกวินาทีเดียว เธอต้องกลายเป็นศพเพราะลืมการหายใจไปแล้วนั้นเอง  มดแดงสั่งน้ำสตอเบอรี่ปั่น เธอเอาช่วงเวลาที่ยืนรอออร์เดอร์ที่สั่ง หายใจเข้าออกเรียกกำลังให้กับตัวเอง

“น้องสาว จะเป็นลมเหรอเปล่า”

! มดแดง หันหน้ามองเจ้าของร้านน้ำ ที่มองมาทางเธอด้วยใบหน้าที่เป็นห่วงแปลกๆ  มดแดงยิ้มก่อนจะส่ายหน้าไปมา “อากาศมันก็ร้อนๆนะคะ” มดแดงตอบกลับแบบเขินๆ ทั้งๆที่เธอไม่จำเป้นต้องเขินเลยสักนิด

“อร่อยมั้ย?” เค-วอลลิส ถามกลับ เมื่อมดแดงพยายามจะดึงของในมือของ เค-วอลลิส มาถือเอง เพื่อที่เขาจะได้มีมือรับแก้วน้ำปั่นไปดื่ม