เมษาแม้จะก่อกวนเคลย์ตันมาตลอดสองวัน เธอไม่ได้มีความสุขกับสิ่งที่ทำเลย เพราะเขาไม่แสดงอะไร โกรธ โมโห หรือเบื่อและไล่เธอออกไป เขาเห็นเมื่อเขามอง และจบ... แต่เธอไม่ยอมแพ้เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะทนไปได้สักแค่ไหน เขาอดทนได้ เธอก็อดทนได้ แต่สิ่งที่ดีกว่าคือเขาให้เธอได้นอนหลับมาสองคืนแล้ว ซึ่งเธอเองก็อดคิดและสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมเขาถึงไม่แตะต้องตัวเธออีก ไม่ไม่ไม่ เธอไม่ได้อยากให้เขาแตะต้องตัวเธอนะ ก็แค่สงสัยเท่านั้น
เพล้ง!!!!
ผลุ๊บ เคลย์ตันลุกจากที่นั่งอยู่ทันที เมื่อแจกันล่วงตกลงมา เมษาเหม่อลอยจนไม่ระวัง เธอไม่ได้ปัดมันลงมา เขาแน่ใจเพราะเขามองเธออยู่ตลอดเวลา
“หยุด!!!” เคลย์ตันเอ่ยห้ามเมื่อเมษาจะขยับเท้า เพราะรอบเท้าเธอเต็มไปด้วยเศษแจกัน “ยืนนิ่งๆนะ เดี๋ยวจะเหยียบเศษกระเบื้อง”
เคลย์ตันพูดเสียงเข้ม และเป็นเขาที่เป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเธอ น้ำในแจกันนองเต็มพื้น เคลย์ตันก้าวไปหาเมษา เมื่อถึงต
