“ไปให้พ้น ฮือ ฮือ” เมษาร้องบอกเสียงพร่า ร่างกายสั่นเทาจากการร้องไห้ เธอไม่ได้หนีจากอ้อมกอดพ่อเพื่อมาเจอเรื่องแบบนี้ เมษา ที่เย่อหยิ่ง ตอนนี้เธอกลายเป็นอะไรไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่ต่างกับทาสที่มีหน้ารองรับอารมณ์ความต้องการของเขาเลย ความรุนแรงที่เขากระทำกับเธอมันทำให้เธอรู้สึกถึงความไร้ค่า
เคลย์ตันหยิบผ้าขนหนูในอ่างขึ้นมาบิดน้ำให้หมาดๆ และโน้มกายเพื่อให้ผ้าขนหนูสะอาดซับเช็ดน้ำตาบนใบหน้าที่พยายามหลบหลีกสัมผัสนั้น
“เมษา ผมชอบคุณจริงๆนะ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย...ยกโทษให้ผมนะครับคนดี” เคลย์ตันก้มกระซิบเสียงเบาที่หูเล็กๆ
“แล้วไง! มันสำคัญมากมั้ยความรู้สึกของนาย ฉันต้องบอกชอบนายด้วยมั้ย?”
“คุณกำลังโกรธอยู่ ไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้ทีหลัง ให้ผมเช็ดตัวให้คุณนะ” เมษากัดปากตัวเองแน่น น้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิม เธอรู้ตัวเองดีว่าเธอไม่ได้รู้สึกดี รู้สึกชอบเคลย์ตัน ยิ่งตอนนี้แบบนี้เธอกลับ
