“ฉันไปตอนนี้กับคุณไม่ได้จริงๆค่ะ ขอร้องนะคะ ถ้าฉันไป ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับคนไร้ซึ่งความรับผิดชอบ ฉันตอบแทนคนที่ช่วยเหลือฉันในยามลำบากแบบนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ...” หลิวหลิวเบิกตากว้างขึ้น เมื่อเหตุผลที่เธอให้กับเควิ้น เมื่อเขาได้ฟังแล้วแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายทันที “โอ้วววว.........” หลิวหลิวร้องออกมาเมื่อนึกขึ้นได้
“คราวนี้รู้แล้วใช่มั้ย ว่า สิ่งที่ฉันต้องการคืออะไร?” ควับ!!!! “ออกรถ!” เควิ้นคว้าจับหลิวหลิวไว้ก่อนที่เธอจะหนีออกจากรถ เมื่อเธอติดกับดักที่เควิ้นวางล่อไว้ในทีสุด เควิ้นจัดการค้นตัวหลิวหลิว ในกระเป๋ากระโปรงของเธอมีโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กอยู่ เขาสงสัยอยู่แล้วว่าหลิวหลิวต้องมีโทรศัพท์ เพราะวันนั้นเพื่อนของเธอมารับเธอได้เร็วมาก ช่องทางการติดต่อก็มีทางเดียว
เฟี้ยวววว เควิ้น เปิดกระจก และปาโทรศัพท์เครื่องนั้นทิ้งไปอย่่างรวดเร็ว ไม่เปิดโอกาสให้หลิวหลิวได้ทัดทานหรือแย่งคืนได้เ
