CHAPTER 13
แลกอะไรทั้งหมดเพื่อรอยยิ้มของฉันงั้นเหรอ...
ถ้าถามว่าเชื่อมากน้อยแค่ไหนตอนนี้ฉันไม่สามารถรู้ได้เลย
การตัดสินจากประโยคพวกนั้นทำไม่ได้กับผู้ชายที่พึ่งเจอกันภายในวันสองวันได้ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนจะสนิทกันมากเพียงไหนก็เถอะ วันเวลาเปลี่ยนไปได้นับประสาอะไรกับใจคนซึ่งเกมส์เขาก็เป็นลุคไปแทบไม่เหมือนเดิมแล้วจะให้ฉันตัดสินใจได้ยังไงกันว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ
แค่รู้ว่าตอนนี้เขาดีกับตัวเองในระดับหนึ่ง
แค่รู้ว่าตอนนี้เขาช่วยฉันทุกเรื่อง
สายลมพัดตีเข้าใบหน้าอย่างแผ่วเบา ฉันนั่งมองดูผู้คนเดินสวนกันไปมาราวกับมด มองดูพ่อค้าแม่ค้าขยันทำมาหากินเพื่อล่อเลี้ยงชีวิตตัวเองและครอบครัว มองดูนักศึกษาพูดคุยกันเป็นคู่ๆ ทั้งข้างซ้ายและข้างขวาของตัวเอง เกือบสิบนาทีที่ฉันออกมาจากร้านหอยทอดซึ่งพอเดินกลับต้องผ่านร้านสะดวกซื้อเกมส์เลยขอแวะก่อนฉันจึงนั่งม้านั่งด้านหน้ารอ
เสียงคุยหยอกล้อของหนุ่มสาวดังเข้ามาเป็นร
