ใบหน้าชุ่มไปด้วยน้ำฝนแสดงออกชัดว่ามุกรินตกใจและแปลกใจในคราวเดียวกัน ใช่…เขาคือ อาทิตย์ อัครราช ลูกชายคนเล็กของผู้มีพระคุณที่ได้รับเลี้ยงเธอไว้ตั้งแต่แม่ของเธอเสียชีวิตไป เขาคือหนึ่งในคนที่เธอพยายามอยู่ให้ห่างมาโดยตลอด
แต่เพราะอะไรกันนะ โลกกลม ๆ ใบนี้จึงได้พัดพาเอาดวงอาทิตย์ที่ลอยอยู่สูงเฉียดฟ้ามาอยู่ตรงหน้าเธอได้
“เป็นอะไรไหมครับ” เสียงทุ้มเรียกให้มุกรินหลุดออกมาจากความคิดเมื่อครู่นี้ก่อนที่เธอจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ” ร่างบางลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือไปรับเอกสารจากอีกฝ่ายด้วยสีหน้ายังตกใจไม่หาย ในตอนนั้นสัญญาณจราจรเปลี่ยนกลับมาเป็นสีเขียวพอดีสัญชาตญาณในตัวจึงบอกให้มุกรินกล่าวคำขอบคุณชายหนุ่ม
“เอ่อ ขอบคุณนะคะ” เมื่อกล่าวคำขอบคุณอาทิตย์แล้วมุกรินก็ไม่ได้คิดจะรอฟังว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรหรือไม่ ร่างบางในสภาพที่ดูไม่จืดรีบวิ่งไปยังป้ายรถเมล์ แต่คงเพราะว่าตอนนี้เป็นช
