มาเฟีย(กับ)เมียวัยแรกแย้ม
บทที่ 12.(ทนไม่ไหว nc++100%)
"ชิบหาย !" สิงหาสบถออกมาอย่างหยาบคาย จบสิ้นกันแล้วชีวิตของเขา คงไม่มีอะไรน่าอับอายไปมากกว่านี้อีกแล้ว
"ยาหยี... คือ... ฉัน"
สิงหาพูดด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก อาการน้ำท่วมปากกำเริบขึ้นในมาทันที
"หนู... คือ... หนูมาตามไปกินข้าวค่ะ แต่คงมารบกวนคุณป๋าใช่ไหมคะ งั้น ๆ หนูไปดีกว่าค่ะ"
พูดจบร่างเล็กก็หมุนตัวเตรียมวิ่งออกจากห้องน้ำ ไม่สิ... ออกจากห้องทำงานของเขาไปเลยดีกว่า ยาหยีคิดในใจ ตอนนี้ธอลืมเรื่องความหิวไปหมดสิ้น ไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ ว่าจะต้องมาพบเจอเรื่องน่าอายของผู้ชายแบบนี้
"เดี๋ยวก่อน ยาหยี"
สิงหาเอ่ยเรียกคนตัวเล็ก มันน่าอายจริง ๆ ที่หญิงสาวดันเข้ามาเห็นเขาตอนกำลังช่วยตัวเองแบบนี้ แต่ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว เขาก็คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากทำในสิ่งที่หัวใจของตัวเองต้องการเท่านั้น
ร่างสูงก้าวตามร่างเล็กไปติด ๆ พร้อมกับยื่นมือ
