The Wife

CHAPTER 12

ALANA

“Alana,” boses na siyang laging nagpapatibok ng puso ko, agad ko namang kinuha ang aking kamay sa pagkakahawak ni Ash, ni hindi ko namalayang magkahawak kamay pala kami.

“Knight, gising ka na pala. Halika dito ipaghahanda kita,” saad ko at agad namang umalis sa harapan ni Ash at kumuha ng plato.

Nakalimutan ko palang di man lang ako nakapagsangag ng kanin anong kakainin ni Knight? Leche flan lang pala ang ginawa namin ni Ash.

“Ow bati na kayo?” tanong ni Ash na siya namang ikinaharap ko.

“A-ah pag ganyan ka-kasi Ash it means bati na kami ni kuya mo,” sagot ko na lamang dahil wala naman atang balak sumagot si Knight.

Mabuti nalang at okay na ang leche flan pero di pa malamig, okay narin to sa pandesal kahit papaano may naitatabi pa pala akong tinapay dito. Mabuti nalang nilagay inayos ito ni nanang.

“You’re not ready,” saad ni Knight na siya namang ikinakunot ng noo ko.

Nilapag ko sa kanilang harapan ang tinapay at ang leche flan, agad naman itong sinunggaban ni Ash na siya namang tinitigan lang ni Knight.

“Ready?”

“Today’s the day, your day. I have hired you to be my secretary, mine only,” saad niya na nakatingin kay Ash at nakatingin din si Ash sa kanya.

“Akala ko ba sa susunod pa na araw yun?” tanong ko ayaw kong kiligin sa sinabi niyang mine only pero di ko mapigilang di mapangiti. Minsan daw, nakakapagod magmahal. Minsan masaya, tapos may oras na iiyak ka pero yung sakin hindi lang oras araw araw pa ata. Sabi nila nakakasawa. Pero ang totoo, hindi ako nagsasawa sayo Knight. Bakit? Kailan ba nagsawa ang taong nagmamahal ng totoo?

Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako sa aking nakita dahil tila ngumiti ng palihim si Knight habang nakatingin sa kanyang pagkain. I’m not yet ready to die Knight, so please don’t show me your killer smile. Gusto kong sapakin ang mukha ko dahil sa mga iniisip ko, parang kailan lang nung umiiyak ako nayon kinikilig na naman ako, diyos ko asawa ko na siya pero ngayon nalang ata ako uli kinilig, seryoso ba siya sa sinabi niya kanina? Ngumiti nga ba siya? o ang lahat ng ito ay pawang pagpapanggap na naman? Tila nanlumo na naman ako sa katagang pagpapanggap, habang buhay nalang siguro akong magiging masaya sa pagpapanggap.

“Hey Alana,” Ash snaps his fingers dahilan upang bumalik ako sa aking sarili, nakatitig din pala si Knight sa akin.

“I’ll eat at the office, get ready,” malamig na saad ni Knight at tumayo sa kanyang kinauupuan.

Pagkaalis na pagkaalis ni Knight ay di ko mapgiliang di malungkot, hindi ko rin alam kung bakit.

“Ayokong nagiging malungkot ka Alana, it doesn’t suit you. Go get ready ako na ang bahala dito. You should be happy today right?” saad niya at di ko mapigilang di mapangiti.

“Yan ganyan ang ganda mo pag nakangiti,” saad niya at tila pinamulahan naman ako.

“Lagi ka nalang namumula, di ka pa ba sanay na sinasabihan niyan?”

“Ash, sumeryoso ka nga,” I said as I rolled my eyes and heard him chuckled.

“Ang hirap kasing magseryoso sa harapa mo, kasi pag tinitigan kita napapangiti ako,” saad niya at agad naman akong nakadampot ng tuwalya at itinapon iyon sa kanya, nakakailan na ito sa akin, di parin nagbabago.

“Ano ba kasi ang pinag-awayan niyo?” saad niya at tawang tawa na inalis ang tuwalya sa kanyang ulo at inilapag iyon sa lamesa.

“W-wala naman Ash,” saad ko at akma nang aalis nang may bigla siyang sinabi na nakapagpahinto sa akin.

“Niloloko ka ba niya? Halika dito seseryosohin kita,” malamyos na saad niya at agad ko naman siyang hinarap, nakalgay ang kanyang kanang kamay sa kanyang bibig na tila nagpipigil ng ngiti o tawa na di ko mawari.

“Ash nakakailan ka na sakin,” saad ko habang natatawa.

“Konti nalang ba at mapapasakin ka na?” saad niya sabay tanggal ng kanyang kamay sa kanyang bibig.

Agad ko namang kinuha ang aking tsenilas na pangbahay at ibinato sa kanya at mabilis namna niyang sinalo iyon at pareho nalang kaming natawa. Tuluyan ko na siyang iniwan dahil baka mapagalitan pa ako ni Knight kapag di pa ako nakapagbihis. Ayokong ma disappoint si Knight sa akin at aykogn isipin niya na naging poor decision itong ginawa ko. Ilang years na ba kaming mag-asawa? Magdadalawang taon narin ata, siguro ito na ang sign para magkalapit kami lalo sa isa’t isa. 

Do I sound like a thirsty wife? I can pull myself to standing, I always can, yet tears come in such generous streams as I long for a hand to reach down. There’s no hand forme to reach, maraming mga tao ang gustong tumulong ngunit iisa lang ang gusto kong makita, si Knight. Tanga na ba ako at martyr? My eyes shifted to the side again and became glazed with a glassy layer of tears. As I blinked, they dripped from my eyelids and slid down to my cheeks. I bit my lip tightly in an attempt to hide any sound that wanted to escape from my mouth; my heart sank. Akala ko okay na ako hindi pa pala, I sound like a stupid woman, weak woman, laging umiiyak, laging wasal, laging kaawa-awa o ako lang mismo ang nagpapaawa sa sarili ko?

Agad ko naman pinunasana ang aking mga luha nang makita ko an aking sarili sa salamin. Napakalaki na nga ng aking pinagbago.

Agad namanakoong naglakad patungo sa aking closet, mabuti nalang at naiayos ko na lahat lahat ng mga gamit ko sa aparador.

“What to wear on the first day?” mahinang saad ko at ipinalibot ang aking mga mata sa mga damit, ito nga siguro ang problema ng mga babae. Ang pagpipili ng system. I choose to wear this Dolce & Gabbana hindi ko pa ito naisusuot isa ito sa mga regalo ini mommy sa akin simula nung ikasal kami ni Knight, medyo bulaklakin siya pero elegante naman ang dating pang office parin kung titignan, it’s a sleeveless suit vest rose gold na merong nakaburdang isang maliit na bulaklak which makes the clothes even more elegant, to make my outfit look more put together I style it with long dresses layering the sleeveless suit vest and clenching it at the waist with a statement belt.

“There,” I said as I look at myself at the mirror, kailan na nga ba ang huling araw na ganito ako magsuot? Nakakamiss din pala. I put a little makeup para mag compliment din sa dress na suot ko, light cream at lip tint ay okay na.

Nang makalabas na ako ng aking kwarto ay hinanap ko agad si Knight ngunit ang nakasalubong ko ay si nanang.

“Wow iha! Para kang nasa korean novelang pinapanood ko diyos ko may artista pala akong kasama sa bahay na ito. Para ka talagang koreana anak, ang ganda ganda mo,” saad niya at pinalibutan ako at panay puri, hindi ko alam kung papalitan ko ang suot ko dahil nahihiya narin ako.

“Okay lang po ba nanang?”

“Ay naku iha okay pa sa okay naku naku naku ang ganda mo talaga!”

“Si nanang nagbibiro.”

“Ay hala sige nasa baba na si Knight kanina pa naghihintay at parang galit nari ata naiinip sa kakahintay sayo, kanina pa niya gustong kumatok sa pinto ng kwarto mo pero di naman niya magawa gawa,” saad niya at nakaismid.

Agad naman akong bumaba at hinanap si Knight hinding hindi niya kasi gusto ang pianghihintay siya pero ano yung sabi ni nanang na gusto niya akong katukin sa kwarto? baka nga kanina pa siya naiinip.

“Alana,” salubong ni Ash na titig na titig sa akin.

“Okay lang ba?” tanong ko dahil lahat na ta ng tao ganyan ang reaksyon. Mali ata ang napili kong damit.

“You’re so beautiful on your first day,” saad niya na agad naman akong pinamulahan.

“Opisina ang pupuntahan mo hindi mall.”