สองเดือนต่อมา...
“โอ๊ย! อะไรนักหนาวะฮอลล์” ฉันส่งเสียงโวยวายเพราะคนข้างๆทำรุ่มร่ามวุ่นวายกับร่างกายของฉันเกินพอดี
“อย่ามาหงุดหงิดนะจิว กระโปรงก็บอกให้ใส่ยาวกว่านี้หน่อย เสื้อก็บอกให้ใส่อีกตัวก็ไม่รู้จักใส่” ไอ้ผัวบ้ามันว่าพร้อมกับดึงกระโปรงฉันลง ส่วนเสื้อมันก็เอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมให้ฉัน ไอ้บ้าฮอลล์ยิ่งนับวันมันยิ่งบ้า ผ้าคลุมไหล่มันก็พกติดตัวเพื่อเอาไว้ให้ฉันคลุม
“มีผัวแบบนี้ก็ดีนะจิว น่ารักดี” ดีม่อนยืนยิ้มเขินอายกับพฤติกรรมการปฏิบัติตัวต่อฉันของอิฮอลล์
ถ้าไม่นับความเลวที่มันเคยทำ มันก็คือผัวที่รักฉันมากๆนี่แหละ
แต่นี่ความเลวระยำของมันคอยย้ำฉันอยู่ตลอดเวลาไง ฉันจึงพยายามไม่รู้สึกกับมัน
“หึ! มึงพูดเหมือนไม่รู้ความเลวของมันเนอะม่อน” ฉันทักท้วงดีม่อนที่ทำเป็นชมเพื่อนเกินเหตุ
“นั่นมันก็อดีตไหมจิว ตอนนี้ก็กำลังดีไง” ฮอลล์มันโอดครวญพร้อมกับเอนซบที่หัวไหล่ฉัน
สองเดือนผ่านมาฮอลล์มันก็ดีขึ้
