ฉันตอกกลับเขาอย่างไม่เกรงกลัว จนคนตัวสูงที่เมามายต้องซบศีรษะลงมาที่ไหล่ของฉัน
"เกลียดเฮียมากนักหรือไง"
"นายต้องการคำตอบจริงๆไหมล่ะ" ฉันถามกลับเสียงเรียบ ไม่ต้องพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังขนาดนั้นหรอกทั้งๆที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่แสดงออกมาเองว่าเกลียดฉัน ถ้าวันนี้ฉันจะเกลียดเขาบ้างจะผิดตรงไหน
"....."
"ปล่อยฉันสักที"
"อยู่นี่เถอะ อย่าไปไหนเลย" เฮียเดม่อนเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วโดยที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากไหล่ของฉัน
"เสียใจเหรอ ผิดหวังหรือไง นั่นแหละคือความรู้สึกของฉันที่เคยเป็น"
"....."
"เสียใจ...เสียใจที่พวกนายพรากสิ่งที่ฉันหวงแหนมากที่สุดไป เสียใจที่คนที่ทำร้ายฉันคือคนที่ฉันคิดมาตลอดว่าพวกเขาจะเป็นพี่ชายที่แสนดีให้ฉันได้ เสียใจที่ฉันไม่แม้แต่จะร้องขอความเห็นใจจากพวกนายได้เลย"
"....."
"ผิดหวัง...ผิดหวังกับพวกนายที่ทำร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้ววันนี้นายจะถามคำถามพวกนี้กับฉันทำไม"
"....."
"ตอนที่น
